Premium

Kindermoment: Teken van hoop

1e zondag van advent
Bij Zacharia 14:4-9 en Lucas 21:25-31

Deze zondag starten we met het adventsproject: ‘De tafel van hoop’. De profeet Lucas staat centraal. In de kerk zit Lucas elke week aan tafel te schrijven. Op de tafel staan zaken die sombere dingen vertegenwoordigen. Telkens komt de profeet van de zondag met een tegenbericht, een goed bericht, en een voorwerp dat daarbij hoort. Dit wordt bij de tafel neergezet. Zo wordt het elke week in de kerk lichter en vrolijker. In de kinderdienst vertelt Lucas elke zondag zijn verhaal en eindigt met een lichtpuntje.

Zie ook

2e zondag van advent – kindermoment Een nieuwe weg

3e zondag van advent – kindermoment Keer om

4e zondag van advent – kindermoment Niets te zien?

Kerstmorgen – kindermoment Toekomst

Uit de Bijbel

Een nieuw kerkelijk jaar begint. Vol verwachting. De lezing uit Lucas geeft geen reden om te denken: ‘Vol verwachting klopt ons hart’. De toon van dit gedeelte is eerder angstaanjagend. Het gaat over angst, gebulder, ondergang en omwenteling. Is dat Advent?

De lezing staat in een groter geheel van een zogenoemde apocalyptische redevoering. De beelden komen uit boeken van de profeten. Er klinkt een toekomstscenario dat er niet rooskleurig uitziet. Wat dat aangaat, zijn deze woorden uiterst actueel. Ook in onze tijd kun je je afvragen waar het met de wereld naartoe gaat. In nadenken over economische problemen, conflictgebieden in de wereld en milieuvraagstukken klinkt een donkere toon.

Toch gaat er uiteindelijk hoop uit van de woorden van Lucas. De dreiging die hij beschrijft, is dreiging die realiteit is in het leven van mensen die lijden onder vernietiging en geweld, die balling en vluchteling zijn. De woorden zijn bedoeld als troost, als oproep om vol te houden. Want uiteindelijk zal niet het donker overwinnen, maar overheerst de positieve verwachting dat er uitzicht is, dat het anders wordt. Wie durft te blijven kijken naar de realiteit van het leven, ziet daar doorheen tekens die vertellen van de komst van een nieuwe wereld. Daar gaat Advent over. De woorden zijn een oproep: houd je ogen open om tekens te verstaan. Leef vanuit de verwachting dat het anders wordt. De woorden van de profeet Zacharia lijken in eerste instantie ook angstaanjagend. Maar uiteindelijk is zijn visioen weldadig voor de hele wereld.

In de kerk

Bemoediging en drempelgebed

Samen met een kind van de zondag. V = voorganger; Kvdz= kind van de zondag; A = allen

V: Onze hulp is in de naam van de Heer,

A: die hemel en aarde gemaakt heeft.

Kvdz: Hier zijn we, God, uw kinderen.

Het is donker om ons heen.

We hebben uw licht nodig.

Wijs ons een weg, God.

A: Laat ons tekens van hoop zien in donkere tijden. Amen

Gesprek

Lucas zit aan tafel. Hij heeft een boekrol voor zich en speelt met een pen. Op tafel staat een vaas met kale takken. Er liggen kranten uitgespreid. Hoofdschuddend bladert Lucas ze door.

Lucas: ‘Ik weet het niet. Ik lees alleen maar over nare dingen. De krant laat me zien dat het niet goed gaat in de wereld.
Ik word er bang van. Ik durf bijna niet meer te geloven dat het ooit nog anders wordt. Wat moet ik doen? Het liefst zou ik nooit meer een krant openslaan. Maar dat past niet bij me. Dan zou ik me verstoppen voor alles wat er aan de hand is. Dat kan niet.
Maar hoe het dan wel moet? Ik weet het niet, ik weet het gewoon niet meer’.

Er komt iemand naar Lucas toe. Hij heeft een tak in zijn hand. Die lijkt kaal, maar er begint nieuw leven in te komen. Hij gaat tegenover Lucas zitten.

Zacharia: ‘Lucas, ik hoor dat je de moed verliest. Ik kom je vertellen dat dat niet nodig is. Ik weet wat je leest. Ik zie wat je meemaakt. Ik ken de verhalen over oorlog, over de wereld die kapot lijkt te gaan. Ik zie hetzelfde.
Maar ik zie nog meer. Ik weet dat er tekens van hoop zijn. Soms vind je ze in de krant. Als een heel klein bericht. Soms moet je ergens anders kijken. Bijvoorbeeld naar deze vaas.’

Zacharia wijst naar de vaas die op tafel staat. Lucas kijkt naar de vaas.

Lucas: ‘Dat zijn dode takken,’ zegt hij. ‘Wie bent u eigenlijk?’

Zacharia: ‘Mijn naam is Zacharia. Ik ben een profeet. God vertelt mij dat we de moed niet moeten verliezen. God laat tekens van hoop zien. Kijk, hier, in deze vaas …. de takken lijken kaal. Maar als je goed kijkt, ontdek je dat er nieuw leven is. Dat is voor mij een teken van hoop’.

Zacharia zet zijn tak erbij in de vaas.