Kindermoment: Zaadjes

1 Korintiërs 15: 31

Paulus spreekt over sterven. Later in het hoofdstuk gebruikt hij het beeld van het zaad dat sterft om op te staan. Bij het kindermoment wordt dat beeld gebruikt om over sterven en vrucht dragen te spreken.

Om mee te beginnen

Neem een zakje zaadjes mee. Stop het in je zak of in een doos. ‘Ik heb een geheim…’

• Wat zie je? Zaadjes.

• Kunnen zaadjes zo maar groeien?

• Nee, daar moet je ze voor in de aarde stoppen. Ze zijn helemaal weg. Er is niets meer van over.

• Echt? Nee. Je moet geduld hebben.

Een kinderverhaal

Daarbij een verhaal: Kees heeft zaadjes gekregen. Die moet hij in de grond stoppen, dan komen er bloemen uit. Dat zegt papa. Papa heeft Kees een bakje gegeven, met aarde. Samen hebben ze de zaadjes gezaaid. Het waren hele kleine zaadjes.

‘Zijn die niet te klein?’ heeft Kees gevraagd. Hij kan zich niet voorstellen dat uit zulke kleine dingetjes een bloem zou kunnen groeien. Maar papa heeft hem uitgelachen. In dit hele kleine zaadje zit een groot geheim. Wacht maar dan zie je het vanzelf.

Iedere morgen vroeg loopt Kees naar de bak. Hij kijkt of hij al bloemen ziet. Maar hij ziet niets. De aarde blijft zwart. ‘Weet je zeker dat er nog bloemen komen?’ zegt Kees. Maar papa blijft volhouden dat het goed komt. Samen blijven ze water geven. ‘Onder de grond gebeurt het’, zegt papa.

En toen, op een morgen, toen zag Kees allemaal groene puntjes uit de aarde naar boven komen. ‘Dat is het begin’, zei papa. ‘Nu gaan de bloemen groeien.’ Kees zucht diep. Wat goed dat ze water waren blijven geven!