Bidden

Bij Matteüs 6,1-6.16-21

Het is stil in de kerk. Heel stil.
De dominee heeft net een heel gebed gezegd en daarna zei ze: ‘We bidden in stilte.’ En dat doet iedereen nu. Tenminste, dat is de bedoeling!
Sanne zit naast haar moeder. Ze heeft net gebeden voor oma die ziek is. Ze is al klaar met bidden, maar nog steeds is het stil.
Hoe bidden andere mensen eigenlijk? Sanne is opeens heel nieuwsgierig en stiekem doet ze haar ogen open. Ze kijkt naast zich, naar mama. Die zit heel stil en met een serieus gezicht. En ze kijkt naar de mevrouw aan de andere kant van haar. Hee, die mevrouw beweegt een beetje met haar mond! Dan kijkt Sanne achterom… en ze schrikt! De meneer achter Sanne heeft zijn ogen gewoon open! De meneer knipoogt naar haar. Sanne glimlacht. En ze kijkt weer vooruit.
Grappig, denkt Sanne, alle mensen bidden anders.
Maar dan zegt de dominee: ‘Samen bidden we het gebed dat Jezus ons leerde bidden.’ En dan zegt ineens iedereen hetzelfde! Een gedreun klinkt door de kerk. ‘Onze Vader die in de hemel zijt, uw naam worde geheiligd, uw koninkrijk kome, uw…’
Sanne kent het gebed helemaal uit haar hoofd. Ze heeft haar ogen nog steeds open. Haar moeder en de mevrouw naast haar bidden hardop en met de ogen dicht. En de meneer achter haar, die heeft zijn ogen open en leest het gebed mee uit de liturgie.
En dan klinkt het ‘amen’. Het bidden is klaar.

Dat was best interessant, om eens rond te kijken!
Zou Sanne de enige zijn die dat wel eens doet?