Gisteravond is Soekkot (het Loofhuttenfeest) begonnen. Op dat feest werd Jezus geboren, op Soekkot gaf Hij een heel actuele boodschap, en het boek Openbaring is vol van Soekkot. Met Soekkot vieren we een beetje Kerst, Pasen en Pinksteren ineen.
None
Het Loofhuttenfeest is ook een beetje van ons!
Maandag, Theologenblog-dag. Deze week opent Willem Ouweneel de week met pleidooi voor Loofhuttenfeest als christelijke feestdag.
Willem Ouweneel
“Dit is voor mij het ‘beetje Pasen’ dat in Soekkot zit. Vier feesten ineen – vier mee!”
Gisteravond is Soekkot (het Loofhuttenfeest) begonnen. Dat mag best genoemd worden, want (a) op Soekkot werd Jezus geboren, (b) op Soekkot gaf Jezus een luide en heel actuele boodschap, en (c) het boek Openbaring is vol van Soekkot. Met Soekkot vieren we een beetje Kerst, een beetje Pasen en een beetje Pinksteren – en we vieren ook een beetje Soekkot mee.
Ten eerste: Jezus werd natuurlijk niet op 25 december geboren; dan is het, ‘midden in de winternacht,’ veel te koud voor de schaapjes in het veld. De winter is ook een onmogelijke tijd voor het uitschrijven van een volkstelling, terwijl een pelgrimsfeest als Soekkot juist een voortreffelijke tijd voor een volkstelling is. Zacharias diende in de tempel volgens zijn afdeling, dat was de ‘achtste’, die van Abia (Lukas 1:5; 1 Kronieken 24:10). Die diende in de vierde maand van het godsdienstige jaar; de verwekking van Johannes de Doper vond enkele weken later plaats (Lukas 1:23v.), en de verwekking van Jezus een kleine zes maanden later (vs. 26). Dit voert ons tot de zevende maand van het godsdienstige jaar voor de geboorte van Jezus – de maand van Soekkot!
Jezus werd eerder met het Loofhuttenfeest geboren dan met Kerst
Dus steek de kaarsjes maar aan: het is heel wat waarschijnlijker dat Jezus in déze week van het jaar geboren werd dan twee maanden later. Dat is het ‘beetje Kerst’ van Soekkot.
Stromen van levend water
Op elk van de zeven dagen van het Loofhuttenfeest daalde een lange rij priesters, omstuwd door een jubelende menigte, af naar het badwater van Siloam. Daar vulden zij hun kruiken met water en droegen dat omhoog naar de binnenste voorhof van de tempel, waar het water plechtig werd uitgegoten. Dit gebeurde uit dankbaarheid voor de gevallen regen, die de oogst had mogelijk gemaakt, en vormde tegelijk een gebed om nieuwe regen voor de volgende oogst.
In Johannes 7 vinden we Jezus ‘op de laatste, de grote dag van het feest,’ als het tempelplein vol mensen is. En daar schalt zijn stem over het tempelplein:
“Als iemand dorst heeft, laat hij bij Mij komen en drinken! Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: ‘Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien’.” Dit nu zei Hij van de Geest, die zij die in Hem geloven, zouden ontvangen; want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet was verheerlijkt’
Johannes 7:37-39
Jezus zegt als het ware: laten de levenswateren vloeien uit het binnenste van ieder die in Mij gelooft. Elke gelovige is het middelpunt van een heel klein (en soms een wat groter) gebiedje dat die kan ‘bevochtigen’ met het levenswater van de Geest dat uit ‘diens binnenste stroomt’. Dat is nog steeds een heel actuele boodschap. En dit is ook het ‘beetje Pinksteren’ van Soekkot.
Zwaaien met palmtakken
Het bijbelboek Openbaring is doortrokken van de beeldspraak van het Loofhuttenfeest. We zien daar onder andere een ‘grote menigte die niemand kon tellen, uit elke natie en alle geslachten en volken en talen;’ deze ‘stond voor de troon en voor het Lam, bekleed met lange witte kleren en met palmtakken in hun handen,’ (7:9) wat duidelijk wijst op de loelav, de bundel takken – vooral een palmtak – waarmee de jood wuift tijdens het feest. Daar, in Openbaring 7, worden de dorstigen gedrenkt uit de bron van het water van het leven, wat herinnert aan het zojuist beschreven ritueel van het ‘waterscheppen’ (Openbaring 7:17; 21:6; 22:17). Ook wordt de grote oogst van de eindtijd beschreven (14:14-20).
Misschien mag ik in Gods nieuwe wereld ook wel met een palmtak zwaaien…
In Gods toekomst zal Gods volk met grote feestvreugde al de wegen overdenken die God met zijn volk gegaan is vanaf de uittocht uit Egypte tot op de wederkomst van Christus. Zelfs de onderworpen vijanden, die aan de voeten van Christus gelegd zijn, zullen moeten komen om Soekkot mee te vieren en te zien wat God voor zijn volk tot stand gebracht heeft (1 Korintiërs 15:24v.; Zacharia 14:16-19).
Eens was ik met het Loofhuttenfeest in Jeruzalem en toen heb ik, bij de Klaagmuur, ook een beetje met de loelav mogen zwaaien. En vandaag is het nadenken over Soekkot – en een beetje meevieren – dienstig aan mijn geest om me nu al te verheugen op de tijd dat ik in Gods nieuwe wereld misschien ook wel met een palmtak mag zwaaien. Ik denk dan aan de Jeruzalemmers, die dat deden bij de intocht van Jezus in Jeruzalem (dat was toen wel het Paasfeest…):
Toen een grote menigte die naar het feest was gekomen, hoorde dat Jezus naar Jeruzalem kwam, namen zij de takken van de palmbomen en gingen uit Hem tegemoet, en riepen: “Hosanna! Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer, de Koning van Israël!”
Johannes 12:12v.
Dit is voor mij het ‘beetje Pasen’ dat in Soekkot zit. Vier feesten ineen – vier mee!
Willem Ouweneel is emeritus hoogleraar systematische theologie, productief auteur en spreker.
Wat gebeurde er met Adam en Eva toen ze uit het paradijs waren verdreven? Hoe verleidde Potifars vrouw Jozef? Vragen als deze, waar de Bijbel nauwelijks op ingaat, krijgen een antwoord in boeken die Joden schreven rond het begin van onze jaartelling. Daniël De Waele onthult die vergeten rijkdom van deze Joodse geschriften uit de oudheid. Hij laat de lezer proeven van diep mystieke teksten, wijze spreuken, martelaarsverhalen, apocalyptische visioenen, strenge wetsregels en rabbijnse interpretaties van de oude Bijbelverhalen. Geschreven in de meeslepende taal die de recensenten roemden in De Waele’s vorige boek Ontluikend christendom.
