Bij haar afscheid van een catechesegroep kreeg onze dochter een jongerenbijbel. De catecheten hadden er een vel ingeplakt, met een tekst ontleend aan een lied dat echt bij The Passion is gaan horen: ‘denk niet wit, denk niet zwart, denk niet zwart-wit, maar in de kleur van je hart’. Het is het refrein van een lied van Frank Boeijen. Het gaat over snelle oordelen en uitsluiting. Elk jaar opnieuw wordt het gezongen bij de berechting van Jezus door Pilatus.

Het is 38 jaar geleden vandaag. Paus Johannes Paulus II wijdde op 25 maart van dat jaar de wereld toe aan het Onbevlekt Hart van Maria – zoals overigens vier voorgangers én zijn tweede opvolger ook hebben gedaan; pausen zijn immers gek op continuïteit. Op 15 april vond ook de eerste Wereldjongerendag plaats, dat zou uitgroeien tot de grootste tweejaarlijkse jongerenbijeenkomst ter wereld. Maar 1984 was vooral het jaar dat het wereldberoemde LEGO-reclamelied “Van LEGO kun je alles maken.”

Rekken we die adventsperiode niet onnodig uit? Vanwaar dat vier volle weken uitkijken naar Kerst? Advent is voorbereiden; advent is verwachten; advent is een klein kind; en advent is altijd. En daar kunnen we best even de tijd voor gebruiken; de mens is immers een traag wezen.

In een eerder artikel besprak Bernd Hirschfeldt het Joodse begrip lashon hara – de ‘kwade tong’, oftewel kwaadspreken over anderen. Maar wat als we het eens omdraaien? Bestaat er in de Joodse traditie ook een term voor goed spreken over anderen – misschien zelfs als positief gebod? Jazeker! Maak kennis met lashon hatov: de ‘goede tong’. Een begrip waar veel minder over geschreven wordt, maar dat des te meer te zeggen heeft.

‘Miserere mei,’ zo begint psalm 51 in het Latijn. Deze boetepsalm is in de christelijke traditie nauw verbonden met Aswoensdag. Gregorio Allegri (1582–1652) schreef een beroemd geworden toonzetting van deze psalm, met de legendarische ‘hoge c’, voor de viering in de Sixtijnse Kapel in Rome. In protestantse gemeentes in Nederland is het houden van een kerkdienst op Aswoensdag de laatste decennia in opkomst.

Naar aanleiding van het recente onderzoek dat door Nederlandse kranten onder leden en ex-leden van de rooms-katholieke kerk werd gedaan, schreef ik een opiniestuk waar ik veel reacties op kreeg. Mijn pleidooi: Katholiek-zijn kun je alleen maar autonoom. Het staat voor een levenshouding die juist verschil in mening mogelijk maakt. Terecht de vraag: wat bedoel ik met die houding en die autonomie?

Links en rechts schieten de podcasts als paddenstoelen uit de grond. Ook voor de theologie biedt dat kansen. Zo werd vorige week de podcast ‘Dit is de Bijbel’ aangekondigd, waarin David Boogerd met theologisch specialisten in gesprek gaat over de Bijbel, op een laagdrempelige manier. De podcasts duren zelfs een half uur: veel langer dan de korte dagelijkse meditaties die de EO via de podcast ‘Eerst dit’ aanbiedt en die in een enorme behoefte voorzien.

Een baard als een bucolisch landschap. Maar vooral een woeste, grijze krullenkop met uitwaaierend haar die hem een eeuwig jongensachtig uiterlijk geeft. Krachtig kijkende, heldere ogen, een tikje ondeugend. Reinhold Messner werd in september tachtig jaar. Hij mist dan wel zeven tenen en drie vingertopjes die hij door bevriezing in de bergen is kwijtgeraakt, toch bruist hij nog altijd van leven.

Bidden is populair. Het woord wordt niet alleen in de mond genomen door mensen met een religieus achtergrond en evengoed spreken seculiere mensen over ‘bidden voor iemand’; ze doen dat op het moment dat de mogelijkheden van wetenschappelijke instrumenten ophouden. Het is opvallend hoe vaak de woorden hebben geklonken bij mensen die Peter R. de Vries het goede toewensen kort na de moordaanslag en er nog hoop op overleven was.