Op 18 augustus 2024 ging Irma Jansen voor in de Hervormde Kerk te Den Ham, waar ze 56 jaar geleden gedoopt was. Ze preekte over de tekst die op de buitenkant van de kerk staat, Johannes 11: 28. Hieronder een gedeelte uit haar preek.

De combinatie van lezingen leidt ons in de richting van het thema godsbeelden. Welk beeld, welke visie hebben wij van de Heer? Hoe zien wij Hem scherp en helder?

Op het eerste gezicht lijkt Gideons gedoe met die vacht op de dorsvloer weinig van doen te hebben met Jezus’ optreden op het Loofhuttenfeest te Jeruzalem. Maar zoals zo vaak is het mogelijk om het ene bijbelverhaal vanuit het andere te belichten. Gods Woord is als water in de woestijn: leven waar geen leven mogelijk is.

Door een goed gesprek kun je je ‘als nieuw’ voelen. Je gesprekspartner stelt vragen waardoor je aan het denken wordt gezet. Of hij vertelt je iets, en ineens valt het kwartje. Je kunt behoefte hebben aan zo’n gesprek dat je verder helpt. Dit is het geval bij Nicodemus.

Wat heeft het verhaal van Jezus in de woestijn te maken met een Griekse en een Afrikaanse mythe? Thandi Soko-de Jong vindt hierin een antwoord op te grote aandacht voor zichzelf.

Als zeilende bootsvrouw valt me altijd weer op hoe nauwkeurig Lucas de zeiltocht van Paulus in het boek Handelingen beschrijft. De hedendaagse reisverslagen die je op de Facebookpagina’s van zeezeilen vindt en de verslagen in zeiltijdschriften kunnen er een voorbeeld aan nemen. Je ziet de boot in zwaar weer voor je: het extra scheepstuig is overboord gegooid en de reddingssloep is gekapt omdat er enkelen mee wilden wegvaren, en nu is er land in zicht.

‘En Hij ging daar weg’ (6:1). Je wordt doodmoe van dit Evangelie! Wat een vaart, wat een beweging. Hij ging daarvandaan – ja, vanwaar is dat nu weer en waar gaat Hij heen? Eromheen lezen levert op dat Hij bij Jaïrus vandaan kwam, de overste van de synagoge. Dé synagoge? Welke? Waar? Hij begon in Dekapolis te verkondigen (5:20). Dat is een Romeinse provincie, oostelijk van de Jordaan en zuidelijk van het meer van Galilea. Waar die synagoge gestaan heeft, is niet duidelijk.

De dag loopt ten einde, de nacht komt naderbij. Zo situeert Marcus het verhaal van de storm op het meer. Wat wordt ons hier veel gezegd over de geheimen van het Koninkrijk! De laatste woorden van Jezus’ parabelrede klinken nog in onze oren, over het mosterdzaadje, het beeld van de weerloze gemeente van Jezus Messias in de grote wereld. Onmiddellijk daarna vertelt Marcus hoe het scheepje van Jezus en zijn vrienden met enkele andere bootjes weerloos op de holle zee van Galilea de donkere nacht tegemoet gaat.

Hoe is het gekomen dat rood de kleur werd van lijden en verlossing, van het bevrijdend bloed van Christus? Alfred Bronswijk schrijft over de geschiedenis en achtergrond van christelijke beeldtaal. Rood is zoveel meer …