(Geen) kus in de kerk
Een rubriek met prangende vragen en accurate antwoorden, dat is Lieve Toos. Heeft u ook een pijnlijke of een prangende vraag waar u graag een accuraat en adequaat antwoord op krijgt? Stuur het naar de redactie van Woord & Dienst (redactiewoordendienst@kokboekencentrum.nl).
Lieve Toos,
Mijn man en ik zijn nieuw in het dorp. Wij zijn samen naar de kerk geweest. Nu is het heus niet zo dat wij hand in hand en kussend de kerkbank zijn binnengegaan en toch vallen twee mannen direct op. We zongen ook uit hetzelfde liedboek dus dat geeft reden voor speculatie. Onze buurvrouw vertelde dat er veel over ons is gepraat en niet altijd even positief. Mijn man wil nu niet meer naar deze kerk maar ik vind dat we het niet zo snel moeten opgeven. Het is de kerk. Geen naaikransje, tenslotte. Wat vindt u? En moeten we dan ook met iemand in gesprek?
Onderwerp van gesprek
Beste ‘onderwerp van gesprek’,
Wat een toestand zeg … er wordt over u beiden gepraat en niet altijd positief. Tenminste, dat zegt uw buurvrouw. Roddelen heet dat, meen ik. Fijn dat u uw nieuwe buurvrouw op haar woord gelooft, maar jammer als dit tot gevolg zou hebben dat u niet meer naar de kerk gaat. Al begrijp ik dat u er anders in staat dan uw echtgenoot.
De kerk is geen naaikransje, zegt u. Nu maak ik zelf al jaren deel uit van een groep die iedere zaterdagochtend samen gezellig achter de naaimachine zit, en ik moet zeggen dat er bij ons niet negatief over anderen gesproken wordt. Wie dat wel doet, moet voor straf die ochtend op het speldenkussen zitten. Helpt dat niet, dan is dreigen met de lockmachine meestal afdoende. Maar dat terzijde.
U bent dus onderwerp van gesprek. En dat zou wellicht kunnen gaan – nu speculeer ik – over het feit dat u beiden man bent en met elkaar getrouwd. In veel kerken is inmiddels wel duidelijk dat ‘waar liefde woont, de Heer zijn zegen gebiedt’, maar helaas is men nog niet overal doordrongen van dit gebod van onze Heer.
De kerk zou inderdaad een plek moeten zijn waar je juist wel hand in hand en kussend in de kerkbanken kunt zitten. Zoals Paulus zijn medegelovigen ook aanraadt: ‘Groet elkaar met een heilige kus.’ Ook zouden kerkgangers de woorden van Jezus ter harte moeten nemen: ‘Oordeel niet, dan zal er niet over je geoordeeld worden.’
Voor straf op het speldenkussen
Maar we leven nu eenmaal in een wereld waar mensen zelfs in naaikransjes en kerkgemeenschappen steken laten vallen of elkaar steken onder water geven. Mijn advies is: geef inderdaad niet op maar blijf samen gewoon naar de kerk gaan, hand in hand, zingend uit hetzelfde liedboek en desnoods – als er dan toch tongen losgemaakt worden – tongzoenend in de kerkbank.
Zo laat u dapper en hoopvol zien hoeveel u van elkaar houdt. Wellicht brengt uw goede voorbeeld meer dan enkel achterklap in de gemeente en geeft het ook anderen de moed om uit de kast, kerkbank of kansel te komen.
Ten slotte: moet u in gesprek? U moet niets. We zijn vrije mensen in Christus. Wel zult u in gesprek met uw man samen het besluit moeten nemen wel of niet naar de kerk in uw dorp te gaan. Maar laat de kerk niet tussen u beiden komen en helemaal de buurvrouw niet! Zoals ook Paulus niet voor niets geschreven heeft: ‘Laten de vrouwen zwijgen in de gemeente.’ Dat zou een boel geklets schelen.
