Menu

Basis

Geleid door kinderen

Een wandelaar op weg

Een gewone zondagochtend in Zomba (Malawi). De deuren van de presbyteriaanse kerk staan open en iedereen uit de eerste dienst stroomt naar buiten. Wij hadden de tijd genomen en liepen nietsvermoedend om half elf naar binnen voor de tweede dienst.

We hadden geen idee wat voor dienst het zou zijn. Toch zien wij al aanwijzingen. Een grote groep kinderen zit vooraan in de banken, bij de ouderlingen zitten verschillende kinderen. Als een meid van een jaar of 12 het eerste lied aankondigt, krijgen we het door. Het is een mooie verrassing voor onze 7-jarige dochter. Zij mocht meemaken hoe een kerkdienst wordt geleid door kinderen.

De muziek werd begeleid en gezongen door de volwassenen. Op een goed moment kwam de hele groep kinderen naar voren om te zingen en bijbelverzen te citeren die ze uit hun hoofd hadden geleerd. Maar hier bleef het niet bij. Ook de organisatie en de preek werden uitgevoerd door (wat oudere) kinderen.

Kinderen gaven aan wanneer de collecte was, welk bijbelvers er gelezen werd, gingen voor in gebeden én een kind preekte. Hij sprak over de zalving van David door Samuel (1 Samuel 16) en de plek die Jezus gaf aan kinderen in het koninkrijk van God. Aan het eind van de dienst liep de jonge voorganger samen met de officiële voorganger en de ouderlingen naar de consistorie.

Podium

Kinderen werden, en worden, vaak niet voor vol aangezien. Het is soms gemakkelijker de kinderen thuis te laten met het idee dat ze ‘later’ wel zover komen dat ze kunnen werken aan hun geloof. Maar op allerlei plekken in de Bijbel zien we de centrale plek die God hun geeft. Zo luidt de boodschap van de jonge voorganger.

Openstaan voor wat de jongste generatie ons kan leren

Het kan verleidelijk zijn om christelijk geloof te zien als iets waar je pas op latere leeftijd ‘echt’ aan begint. De verschillende bijbelteksten die de jonge voorganger aanhaalt, geven een ander beeld. Als we serieus nemen dat kinderen volop deel zijn van het koninkrijk van God, dan is het goed om hun een podium te geven en open te staan voor wat we van de jongste generatie kunnen leren.

Dit kan bovendien goed werken voor de gemeenschap en de band tussen de generaties. Als we naar elkaar luisteren zonder neerbuigende houding kan de onderlinge liefde ook groeien.

Kader voor de toekomst

Wat opvalt aan deze aanpak is de grote verantwoordelijkheid die de kinderen krijgen. Uiteraard werden ze vooraf begeleid. Een liturgie en preek ontstaan niet zomaar. Maar de eindverantwoordelijkheid lag bij de kinderen. Dat was een risico dat de gemeente durfde te nemen en een taak die de kinderen aandurfden. Wie vertrouwen geeft, krijgt dat terug. Er is naar mijn idee geen betere manier om een kader te scheppen voor de toekomst van de gemeente.

Natuurlijk hebben we vaker kinderdiensten meegemaakt. In onze gemeente is er tegenwoordig geregeld een kliederkerk, wat we ook van harte aanbevelen. Wat deze dienst anders maakte dan in Nederland, was de inhoudelijke inbreng van de kinderen.

We hoeven niet deze dienst uit Malawi precies te kopiëren. Veel gemeenten hebben (te) weinig kinderen om een dienst te kunnen leiden. Ook gaat het in tegen de intuïtie om het vooral gemakkelijk te maken voor de jonge generatie. Verantwoordelijkheid en taken passen daar niet per se bij.

Toch is deze aanpak inspirerend. In Aalten is er een dienst inhoudelijk voorbereid door vijf jonge tieners. Voor de volwassenen was er een oudernevendienst met preek in een bijzaaltje. Deze tieners zien we niet heel vaak terug in de kerk, maar we weten dat zij er nog steeds goede herinneringen aan hebben. Ze werden gezien en gehoord, zoals dat past in het koninkrijk van God.

Thandi Soko-de Jong en Folkert de Jong (dominee in de Protestantse Gemeente Aalten).


Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken