Groene kerk
Gejut
Op de muur van de kerk, vlakbij de ingang, hangt zo’n mooi transparant bordje: ‘Wij zijn een Groene Kerk’. Binnen staat er meestal een ingerichte tafel met spullen van de Groene Kerk.
Bij het verlaten van de kerk geeft iemand mij een hand. Een vrolijke man die zelf aangeeft een zeldzame kerkganger te zijn. Hij groette, stelde zichzelf voor en bedankte voor de dienst. Toen zei hij nog iets: ‘Weet u, ik weet wel van een rooms-katholieke kerk, een hervormde of een gereformeerde of protestantse kerk, een doopsgezinde kerk, een…. noem ze maar op. Maar ik heb nog nooit van een ‘Groene Kerk’ gehoord…’ Om vervolgens te vragen: ‘Uit welke traditie komt deze kerk?’
Het duurde even voordat ik in de gaten had wat hij bedoelde. Vanwege de bijzondere spraakverwarring (waar een doorsnee kerkganger nooit aan zou denken) begon ik te lachen en vertelde dat ‘Groene Kerk’ een soort ‘keurmerk’ is om aan te geven dat ook en vooral de kerk een oefenplaats is in duurzaam leven en zorgzaam omgaan met de schepping.
Groen en geloven horen immers bij elkaar in het leven en daar proberen we ook als kerkelijke gemeenschap zorgzaam in te zijn. Samen groene stappen of kleine stapjes zetten is hoopvol en werkt aanstekelijk voor anderen. Als het goed is, merk je het ook in de liederen, in de gebeden.
Van de Groene Kerk en de Groene Kathedraal
Als kerk zijn wij in onze situatie deel van de eilander gemeenschap en met elkaar proberen we daar op verschillende plekken privé of collectief vorm aan te geven. Wij leven op een prachtig eiland omgeven door strand, zee, bos en duin. Noem het gerust een ‘Groene Kathedraal’. Als je hier niet de eerbied voor de schepping voelt en onze verantwoordelijkheid, waar dan wel?
De man stond opmerkzaam te luisteren en zei: ‘Ik noem mijzelf ook meer een natuur-gelovige dan een kerk-gelovige’. Een uitspraak om over na te denken. We spraken af om ’s middags samen nog even een wandeling door de Groene Kathedraal te maken. Op een duintop werden we stil en zomaar kwamen de woorden op:
‘Aan U behoort, o Heer der heren, de aarde met haar wel en wee, de steile bergen, koele meren, het vaste land, de onzekere zee. Van U getuigen dag en nacht. Gij hebt ze heerlijk voortgebracht.’
De Groene Kerk is overal. Fijne zondag.
Mathilde de Graaff is als predikant verbonden aan de Protestantse Gemeente ET-10 op Terschelling. Zij is lid van de redactie van Ouderlingenblad.
