Menu

Basis

Het verschil maken

Kaarsjes in de kerk
Beeld: Dmitrii Anikin/iStock.com

De dagen na een overlijden zijn intens. Nabestaanden zoeken elkaar op om herinneringen te delen en de uitvaart voor te bereiden. Er wordt gehuild, en vaak ook gelachen. Het zijn dagen waarin het extra belangrijk is om samen te zijn.

Voor Natascha van Zeijl uitvaartondernemer werd, werkte ze bij een bank. Na de zoveelste reorganisatie merkte ze dat er steeds meer digitaal moest. Het contact met mensen werd steeds minder. Ze miste de diepgang. Toen haar beste vriendin, toen 45 jaar, ongeneeslijk ziek werd, maakte Natascha haar stervensproces mee. Ze hielp bij het organiseren van de uitvaart. Heftig, maar ook mooi. Dat werd een kantelpunt.

Natascha besefte: ‘Hier gaat het om. Hier kun je het verschil maken. Bij een ander soort bedrijf ben je inwisselbaar. Hier begeleid je nabestaanden, je doet ertoe.’ Ze was al vrijwilliger bij Schuldhulpmaatje, waar ze mensen tegenkwam in een kwetsbare periode. Ze maakte in korte tijd contact met mensen die haar hun verhaal vertelden.

‘Het voelt goed dat je iemand mee kunt geven dat er licht is aan het einde van de tunnel.’ Maar deze processen duurden soms twee jaar. En dat vond ze lang. Ze volgde de opleiding Uitvaartonderneming, en wilde na haar stage het bankwezen niet meer in. Bij Embrasse startte ze als freelancer, totdat de eigenaar met pensioen ging en haar het bedrijf aanbood.

‘Het was niet mijn ambitie om ondernemer te worden, omdat daar meer bij komt kijken dan een uitvaart verzorgen. Maar inmiddels voelde het ook wel een beetje als mijn bedrijf. Ik dacht: je krijgt spijt van de dingen die je niet doet.’

‘Bij een ander soort bedrijf ben je inwisselbaar, maar hier doe je er echt toe’

In haar aanpak blijft Natascha dichtbij zichzelf. ‘Ik kom als mezelf, loop op sneakers. Mede daardoor maak ik snel contact met mensen. Of je nu komt als ‘mevrouw de begrafenisondernemer’, of je komt op de bank zitten als Natascha, dat is een groot verschil. Doordat ik mezelf ben, verdwijnt de spanning snel. Ik luister naar de nabestaanden, heb een persoonlijk woord en een eigen aanpak. Ik kan ook niet anders.

Daarom kan ik maar twee uitvaarten in de week hebben. Bij meer ga ik inleveren op de persoonlijke benadering en dat wil ik niet.’ Vandaag de dag is er ook ruimte voor deze persoonlijke benadering. Een uitvaartplechtigheid is een terugblik op iemands leven, er worden herinneringen gedeeld en iemands leven gevierd. ‘Ik was laatst bij een 92-jarige weduwe. Ze zei: Het is zo fijn allemaal, ik heb er gewoon zin in. Dat is toch prachtig?’

Walther Burgering is pastor-diaken in de parochiefederatie ‘Sint Franciscus tussen duin en tuin’.


Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken