Premium

Kindermoment: Niets te zien?

4e zondag van advent

Bij Micha 5:1-4a en Lucas 1:39-45

Dit is de vierde zondag van adventsproject: ‘De tafel van hoop’. De profeet Lucas staat centraal. In de kerk zit Lucas elke week aan tafel te schrijven. Op de tafel staan zaken die sombere dingen vertegenwoordigen. Telkens komt de profeet van de zondag met een tegenbericht, een goed bericht, en een voorwerp dat daarbij hoort. Dit wordt bij de tafel neergezet. Zo wordt het elke week in de kerk lichter en vrolijker. In de kinderdienst vertelt Lucas elke zondag zijn verhaal en eindigt met een lichtpuntje.

Lucas vertelt over Maria die Elisabet op gaat zoeken. Twee vrouwen aan de rand van de samenleving die hun geluk delen over hun aanstaande zwangerschap. Mensen aan de rand van de samenleving hebben een plaats nodig waar ze hun verhaal kwijt kunnen. Tegenwoordig kan dit bijvoorbeeld in Villa Vrede: hier worden vluchtelingen gehoord en op weg geholpen in hun nieuwe land.

Zie ook:

1^e zondag van advent – kindermoment Teken van hoop

2^e zondag van advent – kindermoment Een nieuwe weg

3^e zondag van advent – kindermoment Keer om

Kerstmorgen – kindermoment Toekomst

Uit de bijbel

Waar op de eerste drie Adventszondagen verwachting vooral wordt gekleurd met woorden en daden, is er op deze zondag de concreetheid van twee zwangere vrouwen die elkaar ontmoeten. Het zijn vrouwen die een ongewone geschiedenis meedragen: ongewenste kinderloosheid en onverwachte zwangerschap. Dat verbindt hen met oervrouwen uit de geschiedenis van Israël en vertelt wat een rode draad door de bijbelverhalen is: kinderen van Israël danken hun leven niet aan vruchtbaarheid en potentie, maar aan de gratie van God. Ze zijn ‘made in heaven’.
Beide vrouwen delen maatschappelijk ongenoegen. Wie geen kinderen kreeg, telde in de ogen van de samenleving van toen niet mee. Wie buiten de veiligheid van een geaccepteerde relatie zwanger raakte, raakte tegelijk haar waardigheid kwijt. Samen kunnen ze onbevooroordeeld delen in diepe vreugde om de bijzondere kinderen in hun schoot.
Door de Geest en door het opspringende kind in haar schoot begrijpt Elisabet wie op bezoek komt: de moeder van de Messias. Het is bijzonder dat al in de bijbel besef is van wat nu als gegeven geldt: ook ongeboren kinderen horen in de moederschoot een stem en kunnen daarop reageren.
De zegenbede die Elisabet over Maria uitspreekt, is basis geworden van een dierbaar en veel gebruikt woord: ‘Wees gegroet’. Elisabet verstaat dat het in het leven niet om haarzelf gaat, maar om de verbondenheid met de Eeuwige en het kind in Maria’s schoot. Dat is een vorm van dienstbaarheid die ze doorgeeft aan haar kind, Johannes.
In de lofzang van Maria is er allereerst lof voor God, omdat Hij naar haar heeft omgezien. Maria noemt daarin in eerste instantie niet het kind in haar schoot, maar de aandacht die er voor haar is. Tegelijk realiseert ze zich dat wat haar overkomt, uitwerking zal hebben voor velen.
In het lied resoneren woorden die al eerder zijn gezongen, in de lofzang van Hanna en in psalmen. Zo krijgt oude verwachting nieuwe stem. De profeet Micha geeft stem aan die verwachting. Hij schetst de mens die komt als herder en vredevorst.

In de kerk

Bemoediging en drempelgebed

Samen met een kind van de zondag. V = voorganger; Kvdz= kind van de zondag; A = allen

V: Onze hulp is in de naam van de Heer,

A:die hemel en aarde gemaakt heeft.

Kvdz: Hemel en aarde zingen van u, God.

Dag en nacht vertellen van uw trouw.

De hele wereld straalt uw goedheid uit.

A: Leer ons leven vanuit uw kracht. Amen

Gesprek

Lucas staat bij de tafel en laat de voorwerpen van voorgaande weken door zijn handen gaan. Hij gaat zitten om te schrijven.

Lucas: ‘Tekens van hoop op de tafel van hoop. Dat blijft een prachtig beeld. Maar is het niet te weinig? Stelt het eigenlijk wel iets voor?’

De profeet Micha komt aangelopen. Hij heeft een mand in zijn hand.

Micha: ‘Lucas, ik hoor van mijn collega-profeten dat ze je tekens van hoop hebben aangereikt.
Ben je bang dat die niet genoeg zijn om een tafel van hoop op te richten? Ik heb nog iets voor je. Wat hierin zit, maakt de hoop heel concreet en tastbaar. Je kunt het vasthouden. Je moet het koesteren. Het is kwetsbaar en krachtig tegelijk’.

Lucas: ‘Het lijkt of je een geheim vertelt. Kwetsbaar en krachtig tegelijk? Concreet en tastbaar? Waar heb je het over?’

Micha: ‘Ik vertel over hoop en verwachting. Echte verwachting! Kijk maar, in de mand zit alles wat past bij de geboorte van een kind. Kinderen geven de wereld hoop. Kinderen maken de wereld mooi. De wereld verwacht een kwetsbaar en krachtig kind. De mand staat al klaar. Ben jij er ook klaar voor, Lucas?’