Nestgeur

We zeggen het niet graag over onszelf, maar natuurlijk wel over anderen: hij/zij komt uit een goed nest.

Als een man uit een goed nest komt, weet je wat je aan hem hebt en waar je hem moet plaatsen. Er hangt dan een geruststellende nestgeur om hem heen, bijvoorbeeld iets met de VCJC, de VARA, Vindicat of VVD. Tradities, liedjes, gewoonten. Het Scryptogram op zaterdag, bowlen bij verjaardagen, ’s avonds luisteren naar Met het Oog op Morgen, afrekengedichten met Sinterklaas, bijbellezing voor het eten, vrijdag klaverjassen met als hoofdprijs een vleespakket, met kerst bobesjes ter verluchtiging van de dis, om maar wat te noemen.

Dat een nestgeur niet altijd even fris is, zeker niet als dat nest door onregelmatige bewassing tot een meurbaal is verworden, geeft niks, als ie maar vertrouwd is. De nestgeur vertelt jou en de omgeving waar je bij hoort. Dat is bijna nog belangrijker dat wat je vindt. Als je fan van Ajax bent, kun je Feijenoord niet waarderen, ook als ze daar in De Kuip veel beter (zouden) voetballen.

Bij verkiezingen laten we ons eerder leiden door waar we bij denken te horen dan wat er feitelijk in de programma’s staat.

‘If in doubt, always follow your nose’, adviseert filosoof-tovenaar Gandalf in In de Ban van de Ring. En inderdaad laten we ons in ons contact met anderen graag leiden door die nestgeur.

Wie vertrouwd ruikt, heeft een streepje vóór.

Het nadeel lijkt me dat we daarmee onze opties nogal beperken. Is het immers niet de bedoeling van een nest dat je het verlaat, met geur en al? En moeten we het niet waarderen dat iemand vooral naar zichzelf ruikt?

Een goed nest maakt bovendien een beetje lui. Het is heerlijk om erin te liggen, maar het is niet voor niets dat we onze kinderen ’s ochtends toeroepen: kom eruit, je kunt niet de hele dag in je nest blijven rotten!