Vergaderopening: Tot alle volheid Gods – Efeziërs 3:19

Kerntekst
‘en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods…’
Efeziërs 3:19
Schriftlezing
Efeziërs 3:14-21
Uitleg
Dit gedeelte vormt een schakel in de brief aan de Efeziërs. Hoofdstuk 1-3 gaat over het fundament van de gemeente: Jezus Christus. Vanaf hoofdstuk 4 gaat het om de gemeente zelf: haar eenheid en verscheidenheid, haar levenswijze.
Deze bede vormt er de inleiding op. Een vurig gebed, waarin je iets ziet van Paulus’ diepste verlangen voor de gemeente. Dat verlangen cirkelt rondom de liefde van Christus. ‘Samen met alle heiligen’ (niet op je eentje, maar met je broeders en zusters) ben je in staat iets te proeven van de grootsheid en weidsheid van die liefde. Daar zit iets in van een gezamenlijke beweging. De gemeente staat niet stil, maar streeft. Het doel is ‘de volheid Gods’: als God zijn doel met de gemeente bereikt en de gemeente ‘vol’ is, vol van Gods liefde.
Paulus verwacht het daarin van God: geen wonder dat hij op de knieën gaat en eindigt in een lofverheffing. God is in staat méér te doen dan wij bidden of beseffen, oneindig veel meer.
Overweging
Dit gedeelte nodigt uit tot beweging, tot verlangen. Natuurlijk kun je blij zijn met hoe het is, kun je dankbaar zijn met wat er goed gaat (Paulus laat ook niet na steeds te danken voor de gemeente). Tegelijk is er de onrust: God is in staat oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen. Wat zou God, nu, in onze gemeente willen geven? Samen uitreiken naar Zijn liefde, telkens opnieuw. Dat betekent in principe een bereidheid tot verandering, tot groei. Geworteld zijn in de liefde heeft tot gevolg dat je niet angstig behoeft te reageren op nieuwe ideeën. Soms zijn ideeën en voorstellen verwarrend of geven aanleiding tot strijd en discussie. Er is gelukkig een kompas: de liefde van Christus.
In de praktijk is het niet altijd eenvoudig dat kompas goed te hanteren. We maken er weleens een wapen van, een argument in de strijd. Er is telkens het spanningsveld tussen vernieuwing (zie bijvoorbeeld 2 Korintiërs 5:17, ‘wie in Christus is, is een nieuwe schepping’) en vasthouden aan wat je is toevertrouwd (zoals bijvoorbeeld verwoord in 1 Timoteüs 3:14). Wellicht is het geheim te vinden in het gezamenlijk, open gebed om de Geest. Samen horen. Naar elkaar en naar God. ‘Samen met alle heiligen’: dat is heel breed. Er vindt geen voorselectie plaats. Wij maken niet uit van wie we wel en niet iets kunnen leren over de liefde van Christus. De liefde van Christus gaat over muren heen, muren die mensen onderling hebben opgericht, muren van sympathie en antipathie. Ook over kerkmuren – ‘samen met alle heiligen’ is een uitnodiging tot bescheidenheid en oecumene.
Gebed
Samen komen wij voor uw aangezicht,
Vader in de hemel
En bidden wij voor onze gemeente,
Dat we geworteld zullen zijn in de liefde van Christus,
Dat we samen zullen uitreiken naar uw volheid,
Naar uw bedoelingen,
En zo steeds meer op het spoor komen van uw allesomvattende liefde.
Wij danken U dat U in staat bent oneindig veel meer te doen
dan wij bidden of beseffen.
Als we daarbij stilstaan worden we stil
We verlangen naar wat U kunt geven, ook vandaag,
Kom zo met uw vernieuwende daden,
Wij openen ons voor uw Geest.
In Jezus’ Naam
Amen.
Ter bezinning
Als heimwee is de Geest, zo sterk:
Naar huis verlangend roept de kerk,
Zij roept als bruid haar bruidegom:
Kom haastig, Here Jezus, kom!
Als heimwee is de Geest, zo sterk:
Naar huis, naar huis verlangt de kerk,
Naar Hem die ons een plaats bereidt –
Geen mens die daar nog schade lijdt.
Daar vraagt de bruid niet meer waarom,
Daar komt de bruiloftstijd weerom,
Daar wordt het lijden weggekust
En krijgt ons hart vol heimwee rust.
(A.F. Troost, Zingende gezegend, no. 182)
Deze vergaderopening is eerder verschenen in ‘Er voor staan’, onder redactie van Aart Peters en Arie Romein. Bekijk alle vergaderopeningen.