Interstellar (2014) is meer dan een visueel spektakel. In deze film verweeft regisseur Christopher Nolan filosofie, theologie en sciencefiction tot een diepzinnige reflectie op wat het betekent mens te zijn. In dit essay onderzoekt theoloog Fulco Timmers twee existentiële thema’s die de film ons voorhoudt — over waarheid, leugen, vrijheid en verantwoordelijkheid.
Fulco Timmers werd uitgenodigd om deel te nemen aan een gelukswandeling. Dat klinkt makkelijker dan het is – voor hem.
Sociaal onrecht dat goedgepraat wordt met een beroep op Gods wil, daartegen waarschuwt de profeet Micha. Toen … hoe zit het in onze tijd met de mensen met ‘godsmacht’?
Wat als je je ergens toe geroepen voelt maar vrijwel geen enkel talent hebt op het gebied van die roeping? De film Florence Foster Jenkins (2016) draait om deze vraag.
De ontwikkelingen op het gebied van informatietechnologie beïnvloeden een steeds groter deel van het dagelijks leven. Hoe kan daarop gereflecteerd worden vanuit de theologie? Marcel Barnard doet een – prikkelende – poging, vindt Fulco Timmers.
Geroepen worden door God klinkt bijzonder. Hoe kun je dat dichterbij brengen in het gesprek met aanstaande ambtsdragers? Fulco Timmers gebruikt een waaier aan verhalen.
Waar komt de zoektocht naar je diepste, authentieke zelf vandaan en wat betekent die zoektocht voor de kerk? Fulco Timmers onderzoekt dit levensdoel aan de hand van verschillende denkers. Naar een einde aan het hollen.
Waarom wordt rood als liturgische kleur zo spaarzaam gebruikt? Zouden onze kerken niet vaker en meer rood mogen kleuren?
Wat is wijsheid? Dat was een belangrijke vraag in de tijd van Paulus. Hij gaf een ander antwoord dan gebruikelijk.
