‘Vergeet niet hoe wij heten: naar U zijn wij genoemd’ zingt lied 731. De christelijke traditie draagt Zíjn naam! Dat heeft alles te maken met dat wij ons heil aan Hem te danken hebben. In dit artikel wordt Christus’ betekenis voor ons heil op meerdere manieren geduid.
De kerstdrukte is voorbij, ook in de kerk. We hebben er hopelijk van genoten, en misschien toch ook nog tijd gevonden voor het themanummer van ons blad, over ‘Herbergzaamheid’. Met een heel nieuw jaar – en goede voornemens – vóór ons moesten we maar eens de tijd nemen er uitgebreider aandacht aan te geven. De problematiek is het waard!
We kennen er allemaal wel één of meer, van die mensen die vol enthousiasme ‘ervoor gaan’. In de kerk, in onze gemeenten of omgeving zetten ze zich in voor de goede zaak. In deze vaste rubriek worden dit seizoen een paar van die ‘bevlogen mensen’ in het licht gezet.
Een bijzondere ontmoeting kan een Godservaring worden, net als een lied, of een gebedsregel, of een preek… geraakt worden, tot in de ziel.
Zowel in juni als midden in de zomer zijn u themanummers aangereikt: de eerste over ‘de Geest’, het tweede over ‘de geestelijke dimensie van gemeenteopbouw’. In dit ‘Aan de slag’ blijken beide thema’s met elkaar te verbinden en wordt, als handreiking voor bespreking ervan, de methode CBA (van Marius Noorloos) uitgewerkt. U kunt er zó mee aan de slag…
Over de Bijbeltekst die de voorkant van het Ouderlingenblad sierde in de eerste jaargangen.
In het themanummer van de vorige maand ging het over discipelschap en karaktervorming in de kerk en het geloof. Een thema dat niet alleen gelezen wil zijn, maar waar we concreet wat mee kunnen doen. Aan de slag dus…
Wat betekent het kerkgebouw voor de mensen die er komen, geregeld of incidenteel? Welke waarde heeft het, welke emotie roept het op? Voor de geloofsgemeenschap, maar ook voor het dorp, de wijk of de buurt? Hoe zien en ervaren we een kerkgebouw, in onze eigen omgeving of waar dan ook?
Een uitvaart is een emotioneel en indringend gebeuren, die tegenwoordig ook steeds meer persoonlijk en uniek lijkt te moeten zijn. Kerkelijke en seculiere uitvaarten zijn soms moeilijk van elkaar te onderscheiden. Wat maakt het afscheid eigenlijk tot een kerkelijke uitvaart?
