De Bijbel als bron van levenskunst
Levenskunst is een modewoord. Dat betekent niet dat het onzinnig of oppervlakkig is. Modewoorden zeggen alleen dat iets op een gegeven moment sterk in de aandacht staat. Aandacht die door dat woord vervolgens weer versterkt wordt. Zo had je in de jaren zestig medemenselijkheid, in de jaren zeventig ideologiekritiek en later solidariteit. De jaren negentig brachten een publieke verschuiving naar no-nonsense en individualisering. De opkomst van levenskunst in de meer seculiere en van spiritualiteit in de religieuze levensbeschouwing zijn daarvan uitlopers. Er is de laatste jaren veel aandacht gekomen voor praktische levensvragen. Hoe veelvormig en divers spiritualiteit ook mag zijn, zij vertegenwoordigt in geloof en theologie de kant van de praktische beleving en het vinden en ontwikkelen van een grondhouding: een wijze van in het leven staan, levensvorm, stijl en alles wat daarbij komt kijken. Iemands grondhouding kleurt in sterke mate alles wat van iemand uitgaat of binnenkomt. Spiritualiteit en levenskunst, hoewel als term veelal gelieerd aan verschillende circuits, komen globaal op hetzelfde neer: ze zijn oefening in en reflectie op de vormgeving van het eigen leven.
