Herinneringen delen

Op vakantie worden veel foto’s gemaakt, ook van dat kapelletje in de bergen of van het glas-inloodraam van die beroemde kathedraal. Maar misschien is er meer vastgelegd dan een mooi plaatje. Het kan interessant zijn om die foto’s te verzamelen, samen te bekijken – en te praten over wat toen heeft geraakt.

Vakantiegangers nemen dikwijls wel een kijkje in een buitenlandse kerk maar die in hun eigen dorp of stad bezoeken ze veel minder vaak, tenzij ze een trouw gemeentelid zijn. En masse vergapen ze zich aan de kunst en architectuur, strijken ze neer op kerkbankjes, genieten ze van rust en stilte en steken ze soms zelfs een kaarsje aan. Van de kerk die ze in vreemde landen binnengaan, worden ook veel vaker foto’s gemaakt. De aantallen lopen snel op nu gefotografeerd wordt met digitale camera of iPhone. (Waar is de tijd dat we fotorolletjes moesten wegbrengen?)

Kostbare momenten

Maar wat doen we vervolgens met de foto’s? Afbeeldingen van Jezus’ geboorte worden door de creatievelingen onder ons veranderd in kerstkaarten – zeker nu in de winkel steeds minder kerstkaarten met een kerk verkocht worden. Een enkele keer zal de predikant de foto kunnen gebruiken als illustratie bij de preek. Het eerste doel van de foto is om een herinnering vast te leggen. Zo kijken we terug naar het mooie dag je uit, de lange vakantie in het zuiden van Frankrijk, onze reisgenoten, het terrasje, het eten en de wijn … en de kerk. En door de foto kunnen we die herinnering delen met ons gezelschap en de mensen thuis.

Kan dat ook met de foto’s die we van de kerken hebben gemaakt? Wat hebben die kapel of kathedraal, of dat moment van stilte en verwondering, voor ons betekend? Een ontmoeting met het heilige, een nieuwe visie op ons leven thuis?

Zo kijken we terug naar het mooie dag je uit

Laten we deze zomer eens een foto maken van zo’n kostbare plaats of tijd waarop iets van de Eeuwige of van het heilige ons heeft aangeraakt, ontroerd. Sommige ervaringen staan in je geheugen gegrift waar je best een foto van had willen hebben! Een vriend vertelde laatst over zijn bezoek aan de kathedraal van Canterbury. Te midden van de toeristen klom iemand de kansel op en stelde voor om gezamenlijk het Onze Vader te bidden. De vriend voelde zich even geen toerist, maar gelovige!

Het zou ongetwijfeld een mooi plaatje hebben opgeleverd en een mooi onderwerp in een gespreksgroep.