Als mensen horen dat ik, docent homiletiek aan een theologische opleiding, tijdens mijn sabbatical naar Amsterdam ben geweest, beginnen ze vaak een beetje te gniffelen. ‘Ook naar het red-light district geweest?’, zeggen ze dan. ‘Jazeker, daar ben ik naar de kerk gegaan…’
Passie: een woord met twee gezichten. Enerzijds verwijst het naar lijden, zoals we dat kennen in de Paastijd – de Mattheus Passie herinnert ons eraan. Anderzijds beschrijft het de vurige hartstocht voor iets of iemand, die soms overgaat in een ongezonde obsessie. In een boeiende beeldmeditatie neemt visueel kunstenaar en Joods verhalenverteller (maggidah) Shoshannah Brombacher ons mee door het Bijbelse verhaal van Amnon en Tamar.
Eerlijk zijn is niet altijd makkelijk. Maar wanneer het nodig is en we ons uitspreken, ervaren we vaak persoonlijke groei, ook in ons geloof. En in het beste geval vinden we een groep waar we bij horen, waar we thuis zijn.
Soms doen we, op onverwachte momenten, ineens een ervaring van zielsverwantschap op met een ander. Ervaren we een intense verbondenheid in een ontmoeting met ‘zomaar iemand’. Het wordt ons gegeven, of beter: aangereikt door de Geest. We kunnen het ook zoeken, of zelf organiseren. Daarvan getuigt dit praktijkverhaal.
