Samen schuilen

Vanmiddag gaan Janneke en ik samen een eindje wandelen. ‘Ik moet wat vaker van de dokter bewegen en naar buiten’, vertelde Janneke toen ik vorige maand bij haar op bezoek was. ‘Maar ik gun me er meestal geen tijd voor, of ik voel me te moe’. ‘Zullen we samen een keer gaan wandelen?’ stelde ik voor. Dat vond Janneke een goed idee.

Het is bewolkt als we op pad gaan. Toch ziet het er niet naar uit dat het snel gaat regenen. Bovendien zegt Prediker dat je niet te veel op de wolken moet letten, anders kom je nergens toe (Pred.11:4; vrij vertaald).

Vanaf Jannekes huis zijn we zo in het bos. Tijdens het wandelen vraag ik aan Janneke hoe het nu met haar is. Ze is herstellende van een burn-out. ‘Ik merk wel dat het steeds iets beter gaat,’ antwoordt Janneke, ‘maar het gaat heel langzaam. Mijn leidinggevende op het werk belt regelmatig met de vraag wanneer ik weer kom. Dat geeft me veel stress. En thuis gaat alles natuurlijk ook gewoon door.’ Janneke vertelt uitgebreid over de zorgen die ze heeft. Ze is blij dat ze het even kwijt kan. Ik luister vooral.

Opeens voelen we een paar regendruppels. Al lopend en pratend hebben we niet door gehad, dat er een flinke bui naderde. Gelukkig zien we een houten gebouwtje in de buurt. Daar rennen Janneke en ik naartoe. Het gebouw, dat van scouting blijkt te zijn, is dicht. Maar het heeft wel een goed afdak. Daar staan we droog. Ondertussen is de bui in alle hevigheid losgebarsten. De regen klettert op het afdak, de sterke wind zwiept de bomen heen en weer, bladeren en takken vallen op de grond… We staan met ontzag te kijken.

Tien minuten later is de bui weer voorbij. Terwijl we onze wandeling vervolgen, kijken we goed uit waar we onze voeten zetten. Er liggen grote plassen en takken op het pad. We ontdekken opeens ook allerlei paddenstoelen die in het bos staan. Het valt me op dat Janneke rustiger is. Af en toe wijst ze op iets wat ze ziet, verder is ze stil. Na een tijdje zijn we weer bij haar huis. ‘Dat was fijn!’ zegt Janneke. ‘En wat een geluk dat we een plek hadden om te schuilen!’