Een bijzondere overeenkomst: de ‘geboden, wetten en regels’ van Mozes draaien om het liefhebben (van de Heer) en het ‘nieuwe gebod’ van Jezus draait om het liefhebben (van elkaar). Liefde… eenmaal, andermaal. Maar een gebod om lief te hebben: is dat geen paradox, een schijnbare tegenstelling? Staat het niet teveel op gespannen voet met menselijke vrijheid en met kiezen uit overtuiging? Of zet juist deze wijze van formuleren pas echt aan het denken over de essentie van alle voorschriften die aan het volk en aan de leerlingen gegeven worden?