De spiritualiteit van Ignatius van Loyola en zijn Geestelijke Oefeningen vertrekken van een ervaring van existentiële onzekerheid. Ze reiken een pedagogiek aan die leert om de crisis in kaart te brengen. Vervolgens is er een traject van vijf stappen om er mee om te gaan.

De weg waartoe God ons uitnodigt, vinden en volgen is het doel van de onderscheidingwijsheid uit de ignatiaanse traditie. Nikolaas Sintobin legt uit wat daarvan de aannames en voorwaarden zijn.

Wie waakt erover dat de theoloog niet opbrandt? Mijn antwoord is eenvoudig. Intervisie, supervisie, coaching, ik wens ze elke theoloog toe. Ik heb er zelf veel baat bij. De eindverantwoordelijke voor de eigen ziel is echter de theoloog zelf. Dit geldt voor alle beroepscategorieën maar wellicht op een bijzondere wijze voor theologen. Immers, naast de ratio kan ook de intieme, persoonlijke geloofservaring een rol spelen in het bedrijven van theologie.

De laatste jaren schrijf ik steeds meer. Ik vind schrijven boeiend en plezierig. Je bereikt veel mensen, ook op langere termijn. Het schrijven helpt om mijn gedachten boven water te krijgen, kritisch te onderzoeken op hun coherentie en te ordenen tot een logisch geheel. Ik loop vooral warm voor spiritualiteit en christelijk geloof. Ik kan schrijven over datgene waaruit ik leef. Als ik terugblik op mijn schrijftechniek dan merk ik een aantal constanten op en evengoed een evolutie. Ik deel zeg raag met je.

Persoonlijk vind ik de vraag naar het al of niet bestaan van engelen op zich niet zo relevant. Wat me meer interesseert is waar engelen voor staan, wat ze be-teken-en, waarom er blijkbaar zo’n aantrekkingskracht van uitgaat. Ik heb de indruk dat het concept beschermengelen een efficiënte bemiddeling is om het complexe theologische concept van voorzienigheid toegankelijk en begrijpelijk te maken voor veel mensen. Om die reden lijkt het me gerechtvaardigd voor theologen om na te denken over dit concept, het te verfijnen en uit te zuiveren.

De huidige Paus Franciscus is afkomstig uit de kloosterorde van de Jezuïeten. Ignatius van Loyola is de stichter van die orde en de oorsprong van de ignatiaanse spiritualiteit. In dit artikel komen we dichter bij hem en zijn bedoeling.

Het aanbod aan goede raad is ruim en, soms, subtiel. Sommigen strooien er kwistig mee rond. Gevraagd of ongevraagd. Al dan niet tegen vergoeding. Anderen gaan er spaarzaam mee om. Zij worden wel verzocht advies te geven. Het ontbreekt hen evenmin aan inzichten. Toch kiezen ze voor terughoudendheid. Ook aan de vraagzijde heb je verschillende houdingen. Een aantal mensen lijkt steeds en overal op zoek naar goede raad. Omgekeerd heb je mensen die hun boontjes liever zelf doppen. Zij verlangen geen inmenging van anderen in hun binnentuin.

Voor velen lijkt ze onbereikbaar. Een exclusief luxeproduct waar je enkel maar kan van dromen. Op verre plaatsen in dure landen of mits ingewikkelde technieken mag je er in het beste geval even van proeven. Wellicht nog meer mensen vinden haar akelig. Ze doen alles om haar te bannen uit hun leven. Ze beschouwen haar als saai, nodeloos confronterend en zinloos tijdverlies. Stilte is ingewikkeld.

Rekken we die adventsperiode niet onnodig uit? Vanwaar dat vier volle weken uitkijken naar Kerst? Advent is voorbereiden; advent is verwachten; advent is een klein kind; en advent is altijd. En daar kunnen we best even de tijd voor gebruiken; de mens is immers een traag wezen.