In de lezingen voor deze zondag spelen bomen een belangrijke rol. De machtige cederbomen van de Libanon in Ezechiël, ceders en palmbomen in Psalm 92, en de mosterdstruik in het Evangelie van Marcus. Een mosterdplant is strikt genomen geen boom, maar groot genoeg om vogels in haar takken te laten nestelen.
Het gaat niet om heilige plaatsen, al lijkt de lezing van Micha daarheen te verwijzen. Het gaat om ‘God te dienen (…) met eerbied en ontzag’, zoals Hebreeën 12:28 zegt. In de Johanneslezing wordt het beeld gebruikt van een bron en levend water. Het thema ‘waarheid’, ‘waarachtigheid’ (4:18.23.24) is daarbij belangrijk. De waarheid draait niet om een (heilige) plaats, maar om wíe je aanbidt. Driemaal noemt Jezus de Vader (4:21.23), die alles te maken heeft met de Geest (4:23.24, ook driemaal). Hierin openbaart Jezus zich als de gezalfde.
Individuele belangen te midden van Gods volk. Onder de twaalf stammen van Israël zijn ze even vaak te vinden als bij de mensen die Jezus voor zichzelf claimen. Rijst de vraag: Waar is God te vinden? Bij wie hoort Jezus?
De evangelielezing van deze zondag behandelt zowel de relatie tussen Johannes de Doper en Jezus, als de rol van Jezus in relatie tot het getuigenis over God. De tekst staat tussen Jezus’ gesprek met Nikodemus (Johannes 3:1-21) en de ontmoeting van Jezus met de Samaritaanse vrouw (4) in. Thema’s uit deze beide verhalen, zoals Jezus’ identiteit (Samaritaanse vrouw) en Jezus’ relatie tot ‘boven’ (Nikodemus) komen terug in Johannes 3:22-36.
De lezingen van deze zondag zijn misschien wat te veel, te machtig voor één preek. Aan Exodus 3:1-6 alleen heb je al meer dan genoeg. Dan Romeinen 8 over het leven in en vanuit Gods Geest, en ten slotte Johannes 3, de ontmoeting in de nacht van Jezus en Nikodemus. Ook voor een stukje als dit zijn deze drie lezingen tezamen wat te veel van het goede. Maar goed, eerst Exodus.
Trinitatis is een theologische zondag, of je dat nu leuk vindt of niet. Een moment van reflectie over wie God is. Kerst is geweest, Pasen, Pinksteren. Feesten die ons aangrijpen in hun heilsbetekenis. God komt in het vlees, gaat ons voor door de dood heen, zendt ons zijn Geest. Trinitatis vraagt naar de ultieme bron van dat alles: God. Wie is de God die zo met ons handelt, die zich zo laat kennen?
Deze preekschets van Pieter Both laat zien dat de Geest prachtige dingen doet in ons leven. Hij leidt ons leven en overtuigt ons dat we kind van God zijn. Daarnaast doet hij iets met onze angst. Een angstvrij leven is een groot goed in onze tijd waar angst voor het onbekende een grote rol speelt.
Vorige week, op de eerste zondag na Pinksteren, hoorden we het eerste deel van Matteüs’ uitzendingsrede; vandaag horen we het vervolg en volgende week het slot. Jezus zendt de twaalf apostelen uit om te prediken en het Koninkrijk der hemelen te verkondigen (10:7-8). Volgens de lezing van vandaag blijkt dat geen gemakkelijke opdracht. Jezus bereidt de apostelen voor op wat hen daarbij te wachten staat: geseling, de marteldood, haat en vervolging (10:17-18.22-23).
De prachtige, majesteitelijke Psalmen 100, die deze zondag op het rooster staat, roept de aarde op tot juichen, tot erkenning dat God een goede God is, trouw van eeuwigheid tot eeuwigheid, een herder die zijn schapen weidt. De psalm vormt een mooie achtergrond voor de Jesaja- en Matteüsteksten, waar lof en getuigenis, de goede herder en de zorg voor zijn schapen, zijn liefde en goedertierenheid tot in eeuwigheid eveneens op verschillende manieren aan de orde komen.
