In Rechters 9 komt de vraag tussen koningschap en broederschap aan de orde. Abimelech gedraagt zich als koning, maar zijn broeders zijn daarin slechts obstakels.

Na de doop in de Jordaan wordt Jezus door de Geest naar de woestijn geleid. De oude kerk heeft gezegd: de verzoeking in de woestijn is het begin van de lijdensweg van Jezus.

Deze preekschets gaat over leiderschap, strijd en overwinning. David is de gezalfde koning die de Thora navolgt.

Begint het lijden van Jezus in de nacht van de overlevering, als Hij gevangengenomen en veroordeeld wordt? Of bij de viering van het Pascha, als Jezus het brood breekt en zegt: ‘Doet dit om mijn dood te gedenken’? Of moeten we zeggen dat het begint op Palmzondag: ‘Heden Hosanna, morgen kruisigt Hem’? Bert Aalbers gaat er in het artikel diep op in.

Volgens de inmiddels overleden opperrabbijn Jonathan Sacks zijn voor een gemeenschap deze drie zaken het belangrijkst: ouders, leraren en gedenken. Ouders en leraren moeten kinderen vertellen over het verleden, om wat toen fout ging in de toekomst te voorkomen en het goede te doen. De onderwerpen in de lezingen van vandaag bevestigen dat belang. Het vertrek uit de slavendienst in Egypte en de voetwassing door Jezus worden nog steeds verteld en herdacht.

Pasen – een nieuw verbond. Ingezet tijdens de herdenking van de uittocht uit Egypte, al aangekondigd door Jeremia, gesloten door Jezus. Wat was de aanleiding voor dit nieuwe verbond en wie was Jezus om het te sluiten?

In het Evangelie van Johannes heeft Pasen een belangrijke plek. ‘De inzichten van na Pasen zijn leidinggevend in dit Evangelie en hebben hun stempel gedrukt op het verhaal van Jezus vóór Pasen,’ schrijft professor Martin de Boer. Je moet dus niet alleen de gebeurtenissen rond Pasen, maar ook de rest van het Evangelie lezen in dat licht. Het teken van het brood in Johannes 6 kan dan ook gelezen worden als een opmaat naar Pasen. En zo is er in de uitleg ook een verbinding te maken naar het eten van het Pesachmaal in Jozua 5.

Op deze derde zondag van de Veertigdagentijd nodigen drie teksten uit om vanuit de ervaring van de uittocht uit Egypte en Pasen terug te kijken naar de tijd daarvoor. Het verleden komt in een ander licht te staan, de betekenis van het heden komt scherper in beeld en minstens een deel van de huidige situatie krijgt een verklaring.

We gaan van de woestijn (eerste zondag van de vastentijd) naar de hoge berg (tweede zondag). Hij verheft ons uit het alledaagse gebabbel, de wereld van drukte, gedoe en gekibbel. Hij richt onze gedachten en verlangens op het allerhoogste. Op het uiteindelijke reisdoel. Ook als onze weg meestal door het laagland voert, of soms zelfs door een dal der schaduw des doods, moeten we het uitzicht in ons omdragen dat we boven op de hoge berg hadden.