Kleur bekennen
Dit artikel is een introductie op het themanummer van Open Deur dat gaat over de regenboog. Ben je benieuwd naar andere artikelen van Open Deur? Bekijk dan alle artikelen.
Wanneer ik aan de hemel een regenboog zie staan, word ik daar altijd vrolijk van. Het kleurt mijn gemoed. Ik weet dat dit wonderlijke verschijnsel eenvoudig te verklaren is door de breking van het licht in de druppels van de regen. Maar waarom word ik er nou zo blij van?
Op de zondagsschool leerde ik dat God de regenboog aan de hemel heeft geplaatst. Als een zichtbare belofte. Het is het verhaal van Noach die een ark moest bouwen. Omdat het niet zo liep met de schepping als God voor ogen had, wilde Hij opnieuw beginnen. Met een grote vloed heeft Hij de aarde schoongewassen. Een nogal drastische keuze in onze ogen. God beloofde Noach dat Hij de aarde nooit meer met zo’n vloed zou treffen. Iedere keer als er een regenboog te zien is, is dat een hemelse herinnering aan dat verbond. De veelkleurige regenboog werd zo een teken van Gods trouw aan zijn schepping, en daarmee ook een teken van troost. Hoe wanhopig de situatie ook lijkt, er is hoop.
Vlaggen
Misschien is het wel mede door die betekenis van hoop en troost dat de regenboog volop gebruikt wordt door de meest uiteenlopende groeperingen. In de jaren tachtig werd Nederland beplakt met de regenboogstickers van de volop evangeliserende Er-is-hoop-beweging. Daarnaast wordt de regenboogvlag al jaar en dag gehesen door de vredesbeweging, soms bedrukt met bijvoorbeeld het woord ‘vrede’, ‘pace’ of ‘pax’. Ook de LHBTQ+ gemeenschap laat zich herkennen door de veelkleurigheid van de regenboog. De overeenkomst die ik zie in alle boodschappen is het geloof dat er altijd hoop is. Een nieuwe toekomst is mogelijk. Als we haat wegwassen zal er vrede zijn. Als we vooroordelen wegwassen zal er vrijheid zijn. Zolang die toekomst nu nog niet is, vraagt de regenboog ons om kleur te bekennen.
Wat me zeker blij maakt, is dat zoveel mensen blijven geloven in de mogelijkheid van verandering en vooruitgang. Hoe vaak wordt ons wel niet verteld dat de maakbaarheid van de samenleving een mythe is. Gelukkig staan er nog steeds mensen op met idealen en grote dromen. Gelukkig weten mensen zich ook steeds weer geroepen om kleur te bekennen. Anders zou het wel een hele kille en trieste wereld worden. We kunnen niet leven bij het-is-wat-hetis. Ook nu loopt het met de schepping niet zoals God het voor ogen had.
Veelkleurig
Nou kunnen idealen en dromen onderling ook botsen. Kleuren kunnen vloeken. De eerder genoemde Er-is-hoop-beweging had zo haar oordelende mening over de kleur roze die de homobeweging met verve kleurde. Het was immers de roze driehoek die hen in de concentratiekampen onderscheidde. Gelukkig veranderen de tijden en wint ook in de evangelische hoek het roze terrein. Maar hoe de regenboog ook volop wappert, roze blijft een lastig ding. Helaas veelal door godsdienst, en dat ook nog eens wereldwijd met strenge wetten. En in eigen land? Wie herinnert zich niet de OneLove-band die zoveel oproer veroorzaakte in de voetbalwereld?
Een regenboog telt vele kleuren. Als er een kleur mist, is het geen regenboog. Dan wordt niet alleen de natuurkundige wetmatigheid ontkend van het breken van het licht, maar ook de Godsbelofte die de hele wereld geldt. In alle veelkleurigheid zijn wij op deze aarde om er wat moois van te maken. Iedereen hoort er bij. Samen zijn wij de boog van hoop en troost. Hoe anders de ander ook is, we zijn elkaar toevertrouwd. We kunnen niet zonder elkaar. De ander kleurt mijn leven. Dat besef wast onze vooroordelen weg. De regenboog maakt mij daarom zo blij. Het sterkt mijn geloof dat het anders kan. Veelkleurige vrede en vrijheid. Zoals God het voor ogen had.
Harold Schorren is predikant van de wijkgemeente Laurenspastoraat, city pastor van Rotterdam, en redactielid van Open Deur.