Levensadem

God blaast levensadem in de neus van de eerste mens. Jezus blaast op de avond van de opstandingsdag over zijn leerlingen heen en zegt: ‘Ontvang (de) heilige Geest’.

Dat Jezus over zijn leerlingen blaast, vinden we alleen bij de evangelist Johannes. Hij laat Pasen en Pinksteren met reden op één dag vallen. Zijn evangelie begint met de woorden ‘In het begin…’ Zou het toeval zijn dat Johannes ons in zijn verhaal over Jezus meteen mee terugneemt naar de schepping van hemel en aarde? Ook Genesis opent met de woorden ‘In het begin…’

Levend wezen

In Genesis 1 vinden we het eerste scheppingsverhaal, de zesdaagse schepping. Op de zesde dag schept God de mens, als zijn evenbeeld, mannelijk en vrouwelijk. In Genesis 2 vinden we het tweede scheppingsverhaal dat zich afspeelt in de tuin van Eden.  Daar lezen we: ‘Toen maakte de HEER God de mens. Hij vormde hem uit stof, uit aarde, en blies hem levensadem in de neus. Zo werd de mens een levend wezen’ (Genesis 2:7).

Al zou je het lukken om uit stof en aarde een mensengestalte te boetseren, het blijft een ding, een doodse gestalte. Een onbeweeglijk beeld van een kunstenaar. Maar God blaast in het schepsel van zijn handen zijn levensadem. Zonder die adem zijn wij niets dan gemodelleerd stof.

Opstanding

‘Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; uit angst voor de Joden hadden ze de deuren op slot gedaan’ (Johannes 20:19). Ze waren getuige geweest van het lege graf. De opgestane Heer had Maria van Magdala zelf bij name genoemd. In hun hoofd zal het getold hebben tussen geloof en ongeloof, tussen vreugde en verdriet. Ze waren nu samen op de avond van diezelfde eerste dag. Angstig, opgesloten. Even voelde het alsof alle levensadem uit hen was gezogen, alsof de chaos van voor de schepping het gewonnen had. Maar toen stond Jezus in hun midden. En Hij blies over hen heen. Nieuwe levensadem. Heilige Geest ontvingen ze.

Nieuwe schepping

Uit stof zijn wij gemaakt, met levensadem ingeblazen. De Bijbel kent talloze verhalen waar die levensadem verdwenen is, waar mensen verstikken in een doods bestaan, waar gemeenschappen geen leven meer ademen. Talloze menselijke verhalen waarin wij onszelf en de wereld kunnen herkennen. Toen de opgestane Heer zijn leerlingen zag, zittend in het stof van hun onvermogen, heeft Hij ze doen opstaan, nieuwe levensadem gegeven. Zo werd de mens opnieuw een levend wezen. Pasen en Pinksteren op één dag.