Meer tijd en energie beschikbaar willen stellen voor God
In een preek vertelde Jurek Woller over zijn persoonlijke roeping. Welke weg ging hij? Van ‘no way’ tot dankbaarheid.
Op zondag 21 april 2024 mag ik voorgaan in de Prinsekerk te Rotterdam. Het is de thuisbasis van Noorderlicht, een jonge, eigentijdse PKN-gemeente die uitgroeide van een van de eerste pioniersplekken in Nederland tot het middelpunt van een groeiend netwerk van vernieuwende geloofsgemeenschappen.
De kerk zit vol, veelal met twintigers en dertigers, veel ook van wie ik weet dat ze geen kerkelijke achtergrond hebben. Ik kom er regelmatig aangezien ik pionier-voorganger ben van een van die andere geloofsgemeenschappen uit het netwerk: NoorderlichtOranjekerk, 10 minuten fietsen verderop.
Concrete oproep
Een paar weken eerder zag ik in de nieuwsbrief van de Protestantse Kerk de oproep voorbijkomen om aandacht te besteden aan Roepingenzondag. Het doet mij besluiten er maar eens vol in te vliegen deze dienst, in de hoop wat mensen wakker te schudden, te prikkelen of te bemoedigen. Het is namelijk een uiterst relevante vraag: waartoe roept God ons eigenlijk? Waartoe roept God jóu, hier en nu?
Waartoe roept God jóu, hier en nu?
Er zijn talloze relevante bijbelteksten over roeping. Ik kies voor Matteüs 4:17–25 en 28:16–20. Jezus roept een aantal vissende broers letterlijk bij het water vandaan om hem te volgen, en later stuurt de opgestane Jezus zijn leerlingen eropuit, alle hoeken van de wereld in. Dat is al genoeg stof tot nadenken, maar deze keer maak ik het gelijk concreet door voor de schriftlezing het concept Roepingenzondag uit te leggen, en kort mijn eigen ervaring te delen.
Dat gaat als volgt:
Nou is vandaag een speciale zondag, namelijk Roepingenzondag. Dat is één zondag per jaar, in veel kerken wereldwijd, waarin aandacht wordt besteed aan de roeping om voor de kerk te gaan werken, of daarop voor te sorteren door theologie te gaan studeren. En mocht je het nog niet weten: er is veel behoefte aan zulke mensen, want het zijn er te weinig, en het tekort groeit.
Misschien denk je dan: leuk voor anderen maar niet voor mij, no way. Dat kan. En daar is natuurlijk niks mis mee. Ik was zelf zo’n type dat echt no way had gedacht ooit voor een kerk te gaan werken. No way!
Ik ben niet gelovig opgevoed. Ik wilde altijd graag weten hoe alles werkt, hoe alles zit, dus wetenschap, technologie, dat soort dingen vond ik geweldig. En daar was eigenlijk geen ruimte voor zoiets als God, dat was niet logisch. En Jezus was al helemaal irrelevant. Ik wilde graag uitvinder worden – als kind – en de baas zijn.
Dus toen ik ging studeren, paste Technische Bedrijfskunde goed. En na mijn studie kon ik aan de slag als management trainee bij Unilever, en al gauw als projectleider bij Research & Development. Dat was perfect voor mij! Je zou kunnen zeggen: dat was mijn roeping.
Maar toen gebeurde er iets, van alles eigenlijk. En het brak mijn agnostische wereldbeeld open. Er begon een spirituele zoektocht en een paar jaar later, met ook heel wat brokken later, was ik opeens christen. Heel plotseling, en mijn vriendin ook. Dat was onwennig. Ik had behoefte aan bevrijding van geestelijke rommel, en dat kreeg ik.
We verhuisden naar Rotterdam en kwamen hier terecht. Deze plek, deze kerk: Noorderlicht, net twee jaar bezig. Ik werd gedoopt. Ik werd actief, in diverse teams en uiteindelijk in het kernteam. Maar ik verlangde langzaam naar meer. Meer van mijn tijd en energie beschikbaar stellen voor God, en zijn kerk.
Toen we als kernteam nadachten over een nieuwe Noorderlicht-gemeenschap in de Oranjekerk, ook met een betaalde kracht, kwam er bij mij de gedachte op: zou dat niet iets voor mij zijn? En tegelijk dacht ik: nee, dat is voor over tien jaar of zo. Ik ben nog maar net christen. Kom op zeg!
Ik bedacht dat ik het kon parkeren. Ik steek niet mijn vinger op maar als ik gevraagd wordt, dan is dat misschien wel een teken. Niet veel later belde Niels de Jong, de predikant van Noorderlicht. Hij had een vraag …
Dus ging ik theologie studeren, heb de baan opgezegd bij Unilever en ging aan de slag voor Noorderlicht. Ik ben nog steeds bezig met nieuwe dingen uitproberen, uitvinden, maar dan in de kerk. Dat was zo’n zes jaar geleden. En ik ben nu bijna klaar met mijn studie. Ik mag me bijna predikant noemen. En dat had ik nog niet zo lang geleden echt no way gedacht. Maar ik ben God zó dankbaar voor deze roeping, het is een voorrecht!
Niet altijd makkelijk
Hierop volgt de schriftlezing en preek, met als kernboodschap dat Jezus volgen de belangrijkste roeping is als christen. Die geldt voor iedereen. En het zou ook zomaar de moeilijkste roeping kunnen zijn … dat was voor mij persoonlijk in ieder geval wel zo.
Ik ben nog steeds bezig met uitvinden, maar dan in de kerk
Daarnaast stuurt Jezus ons er allemaal op uit, en die uiteinden van de wereld zijn tegenwoordig verrassend dichtbij. Om die te bereiken hoef je eigenlijk maar één stap te doen: ervoor uitkomen dat je bij Jezus hoort, precies daar waar je al bent. Ook dat is lang niet altijd makkelijk, zeker als je de enige christen in je omgeving bent. Tot slot is er ook nog een specifieke roeping, speciaal voor jou. En natuurlijk, lang niet iedereen hoeft in de kerk te gaan werken (liever niet zelfs!), maar misschien jíj wel …
Het model van de Amerikaanse theoloog Richard Niebuhr (1894– 1962) is daarbij behulpzaam. Naast de roeping om christen te zijn onderscheidt hij een innerlijke roeping, een roeping aan de hand van gaven, en een externe roeping. Kortom: heb je ergens een specifiek verlangen naar, sluit het aan bij wat je kunt, en word je er concreet voor gevraagd (of wordt het in ieder geval door anderen bevestigd)?
Luisteren
Ik sluit de preek af met een stilte waarin de aanwezigen eens kunnen proberen te luisteren naar God. Wellicht komt er een gedachte op, of een verlangen, voor een bepaalde rol, een bepaalde groep mensen, of zelfs één specifiek persoon? Wellicht is dat voor jou, voor u, als lezer ook de moeite waard om eens te doen? Zoeken naar Gods roeping voor jezelf of voor iemand in je omgeving.
Tijdens de dienst heb ik nog aangeboden om eens een kop koffie te drinken met mensen als ze zich aangesproken voelen. Het heeft een aantal bijzondere gesprekken opgeleverd.
Jurek Woller is pionier-voorganger bij Noorderlicht-Oranjekerk in Rotterdam.
