Naar aanleiding van de moorddadige terreuraanval op Israël door de terroristische organisatie Hamas, schreef Steven Paas een artikel over Hamas en het christelijke ‘Israëlisme’. Op welke wijze hebben Israëlhaat en Israëlverheffing meer met elkaar te maken dan hun vertegenwoordigers zouden willen?

Johan Lotterman schreef voor de Israëlzondag een preekschets over Deuteronomium 6:1-3. In deze tekst verbindt hij Gods verbond aan het volk Israël, niet aan de staat.

‘Integral Mission’ is een holistische, theologische visie op de opdracht van christenen. Deze theologische visie is uitgewerkt in Chris Wrights De Bijbelse missie. In dit boek zet Wright uiteen wat Gods missie met zijn schepping is, wie Gods kinderen zijn en wat Gods missie en de identiteit van Gods kinderen betekenen voor de opdracht die ze in deze wereld hebben. In deze bijdrage zet ik uiteen hoe Wright zijn missiologische visie opbouwt.

Jezus heeft gehoord dat Johannes vermoord is. Hij ‘wijkt uit’ met een schip en wil alleen zijn. Het in het Grieks gebruikte woord anachooreoo heeft voor mij de klank van zich uit de voeten maken. De grond daaronder wordt Hem te warm. Hij voelt de hete adem van Herodes in zijn nek.

Op 1 juli vieren we dat de slavernij 150 jaar geleden niet alleen formeel, maar ook in de praktijk afgeschaft werd, en breekt er een nationaal Herdenkingsjaar Slavernijverleden aan. In het afgelopen jaar is het slavernijverleden ook volop onder de aandacht gekomen en bediscussieerd waarbij de regering zelfs formeel excuses heeft gemaakt voor haar gedrag in het verleden. De grote vraag is echter of we in bredere zin wel kunnen spreken van een slavernijverleden.

Wie de tekst van Exodus 24 rustig doorleest, krijgt de indruk dat hier meerdere reporters elkaar afwisselen, zoals je dat kent van voetbalverslaggeving op de radio: als de één achter adem is, neemt de ander het over. Maar je krijgt bovendien de indruk dat ze niet allemaal naar dezelfde wedstrijd kijken. Het kopje dat de meeste bijbeledities erboven zetten, luidt: ‘De verbondssluiting’, maar het verhaal is allesbehalve sluitend.

In het begin van de coronacrisis las Jan-Willem Leurgans het boek Exodus van Jonathan Sacks. De opmerkingen van deze rabbijn deden hem stilstaan bij het begrip ‘vrijheid’. Wat zegt dat oude verhaal over de samenleving van vandaag?

Niet voor de eerste keer staan ze tegenover elkaar: God en Farao. Een titanenstrijd. Farao, aan de top van de piramide; zoon van de RaRa’s, de goden van Egypte; de godenzoon die hemel en aarde verbindt en de maatschappij aan zijn voeten heeft. Daartegenover een God die geen naam heeft dan een onuitsprekelijke, JHWH, de Ene, die van zichzelf zegt: Ik ben reddend tegenwoordig. En naast die onuitsprekelijke nog onuitgesproken God staat zijn vertrouweling, die zegt: Ik kan niet spreken. Spreken tegenover niet kunnen (willen?) spreken én niet (kunnen? willen?) horen.

Jezus kan Jezus niet zijn als Hij niet oog in oog heeft gestaan met Mozes en Elia. Hij staat geworteld in de Wet en de profeten. Het verhaal dat Matteüs erover geeft, staat net als bij Marcus vlak na de belijdenis van Petrus en de eerste lijdensaankondiging. Met Mozes en Elia spreekt Hij over zijn uittocht die Hij in Jeruzalem zal gaan voltrekken.