Vastende voorganger
Lieve Toos
Een rubriek met prangende vragen en accurate antwoorden, dat is Lieve Toos. Heeft u ook een pijnlijke of een prangende vraag waar u graag een accuraat en adequaat antwoord op krijgt? Stuur het naar de redactie van Woord & Dienst.
Lieve Toos,
Als dominee kom ik bij veel mensen thuis. Voor velen is dat een gebeurtenis die zij graag goed willen voorbereiden. Zo staat er vaak taart of koek klaar. Ik hou van gebak, dus dat is het probleem niet. Maar als ik bij zes mensen langs ben geweest, krijg ik op een dag zes stukken koek, cake, taart of gebak. Dat kan natuurlijk niet. Iemand zei laatst al dat ik er in mijn toga ‘best dik’ uitzag. Kan ik dit bespreekbaar maken? Mag ik koek weigeren? Of is dit een belediging voor de gastvrijheid?
Best dikke dominee
Beste ‘best dikke dominee’,
Allereerst geweldig dat u het voor elkaar krijgt om op één dag maar liefst zes bezoeken af te leggen. Dat is geestelijke topsport! En als u er veel voor moet fietsen, bent u tussen de bezoeken door lekker in beweging, wat voor de nodige verbranding van calorieën zou moeten zorgen.
Maar als ik u goed begrijp, is de verhouding ‘koek – beweging’ toch wat uit balans en ziet u er zelfs in uw toga (die toch meestal mooi afkleedt en barmhartig de lichamelijke rondingen van een voorganger bedekt) ‘best dik’ uit.
Een bordje bij de ingang van de kerk is ook een optie
Het is helder en ook niet zo erg dat u wellicht wat ijdel bent en er liever niet ‘best dik’ wilt uitzien. En het kan ook zijn dat u zich wat zorgen maakt over uw fysieke gezondheid. Maar u kunt u wel afvragen of uw geestelijke en lichamelijke ongemak opweegt tegen het grote ongemak dat een lief en gastvrij gemeentelid kan voelen als u weigert zijn of haar traktatie – vaak speciaal voor de gelegenheid gekocht of gemaakt – op te eten.
Dat is uiteraard een overweging die u zelf moet maken. Daarbij kunt u eventueel denken aan bijbelteksten als ‘een dorsende os mag je niet muilbanden’ en ‘een mens leeft niet van brood alleen’. En de wijze Prediker zegt het zo: ‘Wanneer een mens zich aan eten en drinken tegoed doet en geniet van al het goede dat hij moeizaam heeft verworven, is dat een geschenk van God.’
U zou de aangeboden koek bij de koffie ook kunnen beschouwen als een soort privé avondmaalsmomentje. Voor de verandering wordt u nu uitgenodigd door uw gemeentelid. Om dan niet aan te gaan … dan eet u tussen de middag maar een boterham minder.
Mocht u toch geneigd zijn om de toevoer van gebak en taart in te dammen, dan kunt u dat het beste ruim van tevoren doen en niet pas als u op bezoek komt. Want dan zou de teleurstelling van een vastende dominee toch te groot kunnen zijn en een goed en open gesprek in de weg staan. Immers: wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
U zou in de verschillende communicatiekanalen (website, kerkblad, zondagsgroet, beamer enz.) van uw kerkgemeenschap deze slogan kunnen opnemen: DE DOMINEE NIET VOEDEREN! Een bordje bij de ingang van de kerk is natuurlijk ook een optie.
Wilt u dit nog wat ruimer bespreekbaar maken, dan kunt u een prekenserie wijden aan het Genesisdieet en het belang van gezonde voeding. Ten slotte haal ik graag in dit verband de apostel Paulus aan: ‘Wie alles eet mag niet neerzien op iemand die dat niet doet, en wie niet alles eet mag geen oordeel vellen over iemand die dat wel doet, want God heeft hem aanvaard.’ (Rom. 14:3)
