Kinder-Nichtjes-Dienst
Het is september als ik deze bijdrage schrijf, al komt dit jutgoed pas in het novembernummer van ons blad. Maar ik schrijf vanuit wat ik nu voel en de beleving of de ervaring is ook in het najaar nog goed om te delen.
Het was de afgelopen zomer- en vakantieweken weer een vrolijke boel op het eiland en ook in de kerk. Het zijn dan even weer van die zondagen waar de meesten van ons van dromen: volle kerken, stoelen aanslepen, alle generaties aanwezig en wel 40 of 50 kinderen. Gezelligheid alom en het weerzien van oude en nieuwe bekenden. Ook dat is belangrijk om in de kerk te ervaren. Sommige mensen waren al ontroerd voordat de dienst begon, vanwege dat ‘samen-gevoel’ en ‘we-hebben-er-zin-in’. Even dat ongecompliceerde samen-geloven-en-kerk-zijn ervaren, terwijl trouwe kerkgangers zich echt wel bewust zijn van de zorgen op het kerkelijk erf. Maar even niets van dat alles.
Na afloop van het gesprek met de kinderen in één van de diensten zei ik als altijd: ‘…dan mogen de kinderen nu naar de nevendienst gaan’. Een meisje die dat niet gewend was, stak haar vinger omhoog en vroeg: ‘Is er hier ook een nichtjes-dienst?’, om er vervolgens aan toe te voegen: ‘Ik heb hier geen neefjes en ook geen nichtjes…’ Ze dacht dat het niet voor haar was…
Die pure en logische opmerking bracht natuurlijk gelach teweeg, maar ook een spontane bezinning. In de snelligheid heb ik zoiets gezegd als: ‘Weet je, we zijn allemaal familie van elkaar en zeker in de kerk. Eigenlijk gebruikte ik een verkeerd woord, ik had beter kunnen zeggen: Wie wil, mag nu naar de kinderdienst of de kinderkring gaan.’ Huppelend ging ze samen met de andere kinderen naar buiten.
Zo word je door een simpele opmerking en vraag zomaar weer wakker geschud. Oude woorden en termen zeg je vaak gedachteloos en vanzelfsprekend, totdat… Welk woord wordt er bij u in de kerk gebruikt?
Mathilde de Graaff is als predikant verbonden aan de Protestantse Gemeente ET-10 op Terschelling. Zij is lid van de redactie van Ouderlingenblad.