Ds. Otto Matulessy is ondanks de drukke werkzaamheden zeer opgetogen als we elkaar ontmoeten in het Houtense kantoor van de Geredja Indjili Maluku (GIM), de Molukse Evangelische Kerk in Nederland. Tot drie jaar geleden stond hij midden in het gemeentewerk, nu richt hij zich op zijn taak als ketua, voorzitter, van het synodebestuur van de GIM. Enthousiast deelt hij zijn verhaal met het oog op het 70-jarig bestaan van zijn kerk. Hij aarzelt zichzelf te omschrijven – ‘ik ben niet zo van de oneliners over mijzelf’ – maar het interview verliep in de geest van: ‘Beta anak bangsa …’ – ‘Ik ben een kind van het volk …’

Het kerkelijk leven is nogal eens gericht op mensen die hun verstand kunnen inzetten om te geloven. En zo is het vaak ook georganiseerd. Maar wat als je dat niet kunt? Mag je dan ook meedoen in de kerk? En hoe dan?

Stelling: ‘Liturgie leidt mensen naar het heilige en dat is alleen mogelijk als zij in taal en vorm aansluit bij de mensen van vandaag.’

Jaap Overeem en Bernd Wallet reageren hierop, ieder vanuit hun eigen context van liturgie en gemeenschap vieren, rondom Bijbel, lied en gebed.

De Anglicaanse bisschop David Gitari (1938-2013) heeft veel betekend voor de ontwikkeling van een contextuele Anglicaanse liturgie in Kenia. Een portret van een gedreven mens.

Keiland is een jaarlijkse zomerweek op Terschelling waarin een groep van ongeveer 180 mensen samen vieren, creatieve workshops volgen en kamperen. Afgelopen zomer was de dertiende editie, met wat aanpassingen vanwege corona. Wat is kenmerkend voor het vieren op Keiland?

Hoe vier je muziek en liturgie, als je met verschillende nationaliteiten en culturen samenkomt rondom een open Bijbel en het verkondigende Woord van God wilt laten klinken? Een impressie van wat er op dit vlak gebeurt in drie interculturele communities onder de vlag van de Protestantse Kerk in Nederland: ICF Gouda, Cross Culture Nieuwegein en Leef! Rotterdam-Zuid.

Fr. Ion Bria (1929-2002) was een Roemeens-Orthodox priester en theoloog. Hij doceerde aan verschillende faculteiten in Roemenië en was tussen 1973 en 1994 werkzaam voor de Wereldraad van Kerken. Zijn internationaal bekendste boek is The Liturgy After the Liturgy: Mission and Witness from an Orthodox Perspective, waarin hij voor een oecumenisch publiek een orthodox perspectief op zending uiteenzet; een perspectief dat nauw verweven is met wat liturgie is. Dit artikel biedt in kort bestek een schets van zijn zienswijze.

Thomas Lotterman is actief binnen de rooms-katholieke lekenbeweging Sant’Egidio. In deze beweging draait het om gebed, de arme medemens en vrede. Voor Thomas is de ‘spiritualiteit van de vriendschap’ een kernwaarde binnen deze gemeenschap. Wat motiveert hem en hoe ziet hij de relatie tussen gebed en aandacht voor kwetsbaren in de samenleving?

Kloostergemeenschappen hebben allemaal hun eigen karakter: een eigen missie, een eigen gebedsleven en een eigen relatie tussen die missie en dat gebedsleven. Missie (of: actie) en contemplatie hebben door de eeuwen heen in een vruchtbare spanning met elkaar gestaan, in kort bestek beschreven in het eerste deel van dit artikel. Hoe die spanning uitwerkt in het leven van een hedendaagse kloosterling, daarvan spreekt vervolgens een interview met broeder Bram Hommel.