In dit artikel kijkt Frank Bosman aan de hand van de South Park aflevering ‘Cartmanland’ naar de kwestie van lijden en rechtvaardigheid in het Bijbelboek Job. Verdienen wij het lijden op een of andere manier? Gaat het om calculatorisch of retributief lijden?

Eens, nog niet zo heel lang geleden, leefde er een groep bezielde christenen in een grote stad. De gemeente had net een paar moeilijke verhuizingen achter de rug. De financiële situatie verslechterde met het jaar. Af en toe gingen er gemeenteleden dood, maar nog minder kwamen er nieuwe bij. En de geestdrift van het verre begin was ver te zoeken. De gemeente zat met het handen in het haar: wat te doen? Hoe kan een kerk bestaan in een moderne wereldstad als de onze?

Pasen ligt al weer achter ons, ik weet ‘t, maar ik moet er toch nog even een keer over beginnen. Er is namelijk één element van de Paasliturgie dat mijns inziens veel te weinig aandacht krijgt. Tijdens de Paasjubelzang – het zogenaamde Exultet, wij roomschen zijn gek op ons Latijn – klinkt de er een vreemde bede in onze oren.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat de man overleed, die mij zijn naam gaf. Frank heette hij, net zoals ik. ‘Senior’ zeiden onze vrienden en kennissen er dan standaard achteraan. Want Frank Junior, dat ben – was – ik. Sinds een jaar is die bijstelling niet meer nodig. De man die mij zijn naam gaf, zit aan het eeuwig banket bij de Vader, een genoegen waarop ik hoop nog even te mogen wachten. Niet dat ik het eeuwig Hosanna voor de troon van het Lam versmaad, maar ik heb nog enkele belangrijke zaken af te handelen in dit ondermaanse.

De afgelopen tijd heb ik aan een nieuwsinfuus gelegen. En ik ben echt niet de enige. We zijn getuigen van een broedermoord. Rusland en Oekraïne zij als de Bijbelse Kaïn en Abel: in dit geval verdedigt Abel zich nog wel, maar we weten allemaal diep in ons hart dat de Russische Beer uiteindelijk wel zijn zin zal krijgen. Mijn collega’s van de Tilburg School of Catholic Theology en ikzelf worden bijna dagelijks op de hoogte gehouden over de situatie door Tara Tymo, de vice-decaan internationalisering van de Ukrainian Catholic University in het relatief veilige Lviv.

’Seksuele voorlichting in Polen onder vuur,’ zo las ik 29 januari op NOS.nl.[1] Niet iets dat we nog niet wisten, denk je dan. Polen is niet het meest vooruitstrevende land als het gaat om de acceptatie van – ik noem maar even een dwarsstraat – homoseksualiteit en vrouwenrechten. Helaas niets nieuws onder de zon. Maar het tweede gedeelte van de kop trok echter mijn aandacht: ‘Lesmateriaal is geschreven door theologen.’

Het is 38 jaar geleden vandaag. Paus Johannes Paulus II wijdde op 25 maart van dat jaar de wereld toe aan het Onbevlekt Hart van Maria – zoals overigens vier voorgangers én zijn tweede opvolger ook hebben gedaan; pausen zijn immers gek op continuïteit. Op 15 april vond ook de eerste Wereldjongerendag plaats, dat zou uitgroeien tot de grootste tweejaarlijkse jongerenbijeenkomst ter wereld. Maar 1984 was vooral het jaar dat het wereldberoemde LEGO-reclamelied “Van LEGO kun je alles maken.”

De Bijbel vertelt over God en mensen en engelen. In welke verhouding staan die ten opzichte van elkaar? Toegespitst op engelen in films en games: wat leren de engelen ons daarin over wie wij als mensen zijn? Antropologische spiegels…

Tomas staat in de christelijke traditie bekend als een ongelovige. Het is zelfs een uitdrukking in het Nederlands: een ongelovige Tomas zijn. Tomas geloofde uiteindelijk wel in de verrezen Christus, maar pas – zo zegt diezelfde traditie – nadat hij hem had kunnen aanraken en de kruiswonden had kunnen voelen.