Dit vind ik mooi

We vroegen een tiener, een dertiger en een zestiger naar schoonheid. Waar genieten ze dagelijks van en is voor hen een toonbeeld van schoonheid? En wat stoot hen af en willen ze absoluut niet in hun buurt hebben?

De nieuwe dag

Ik hou er van om in stilte te zitten en door het raam van mijn slaapkamer naar vogels te kijken. Het is mooi om te zien hoe ze vliegen van tak naar tak, daar word ik blij van. Ook van andere dieren hou ik, soms zie ik eekhoorns of eenden. Eenden voer ik ook graag.

Zo in de winter geniet ik erg van de zonsopkomst. Omdat ik vroeg naar school ga zie ik dat onderweg. De kleuren vind ik mooi en dan denk ik er over dat het dag wordt.

Als alles klopt

Als muziekliefhebber probeer je je elke dag met de schoonheid van muziek te omringen – maar dat is toch niet het hele verhaal. Wanneer geeft muziek eigenlijk echt de indringendste ervaring?

Schoonheid heeft met compassie te maken, met de bereidheid het goede in de ander te zien.

Vaak weet je dat pas wanneer de ervaring zelf al enige tijd achter de rug ligt. Wanneer je voelt: de beweging in die muziek was toen precies in één lijn met mijn eigen innerlijke beweging, met mijn ademhaling, hartslag, zonder negatieve associatie of bijgedachte, alles klopte. Bij mij gaat het dan vaak om muziek die rust in zich draagt. En regelmaat, maar zonder strak metrum zoals in veel muziek die een buitenmuzikaal doel dient – het uiten van protest of het lekker kunnen dansen.

Je moet het vooral niet willen forceren. Omdat je je daar meestal pas achteraf van bewust wordt, is het niet zo simpel om je ermee te omringen. Het is iets wat je overkomt, een vorm van genade.

Wie ben jij?

Als geestelijk verzorger ben ik vaak op zoek naar de kern in mensen. Wat gaat er schuil achter een mooi verhaal, de toga van de dominee, die dure auto? Tijdens mijn stage als geestelijk verzorger in een ziekenhuis kwam ik erachter hoeveel we als mensen op elkaar lijken. In de kern zijn we behoeftige mensen en hebben we steun nodig van onze geliefden. Schoonheid zit voor mij daarin waar ik de ander kan ontmoeten in kwetsbaarheid. Daar waar ik het gevoel krijg: ja, nu zie ik jou echt!

Die ervaringen doe ik ook op in het klooster. In mijn vrije tijd leid ik kloosterweekenden voor vrouwen. Het klooster biedt weinig afleiding. Er is structuur en stilte. De vrouwen ervaren Gods aanwezigheid; het geraas van de wereld blijft buiten de muren van het klooster. Het geraas vanbinnen gaat echter door. Ik kan ervan genieten om vrouwen daarin hun eigen weg te zien gaan. Die oprechte zoektocht, de vraag ‘Wie ben ik?’, daar zit voor mij schoonheid in.