Júlia Herku is de Jonge Theoloog des Vaderlands 2025. Als tiener wilde ze psycholoog worden, maar dat veranderde toen ze besefte wat haar het meeste had geholpen toen ze het zelf moeilijk had. Dat was God. Als Jonge Theoloog des Vaderlands onderzoekt ze hoe gezinsstructuren de godsbeelden van mensen beïnvloeden. In deze columnserie volgen we wat Júlia meemaakt als Jonge Theoloog.

Laatst was er een grote betoging tegen het federale regeerakkoord in onze hoofdstad Brussel. De aanleiding waren saneringsplannen die er bij veel mensen diep inhakken. Het gaat over pensioenen, sociale zekerheid, asielprocedures, subsidies voor sociale initiatieven en culturele organisaties. Kortom, veel verschillende invalshoeken om voor op straat te komen.

Na haar indrukwekkende boek Ik ga leven schreef Lale Gül een tweede boek: Ik ben vrij. Daarin rekent ze af met de onderdrukkende god van haar jeugd, Allah in haar geval, en bevrijdt ze zich van het dwangbuis van alle regels, voorschriften, gebruiken en rituelen waarmee haar leven werd vergald. Nu is ze zonder enig geloof, maar dat vindt ze eigenlijk ook niks. Want hoe weet je dan waartoe wij op aarde zijn, wie je gemaakt heeft, waar je heen gaat? Of er iets is na de dood, goede mensen worden beloond en kwade gestraft? Is alles stom toeval?

In 2025 is Júlia Herku de Jonge Theoloog des Vaderlands. Júlia is vierdejaarsstudent Theologie aan de Christelijke Hogeschool Ede. Als tiener wilde ze psycholoog worden, maar dat veranderde toen ze besefte wat haar het meeste had geholpen toen ze het moeilijk had. Dat was God. Als Jonge Theoloog des Vaderlands onderzoekt ze hoe gezinsstructuren de godsbeelden van mensen beïnvloeden. In deze columnserie volgen we wat Júlia meemaakt als Jonge Theoloog.

Ode aan de twijfelaar heet het cabaretconcert dat door twee theatermakers is bedacht. In de Nassaukerk in Amsterdam viert Raoul Heertje er, als twijfeldominee, de twijfel. Er is ook een agnostisch gospelkoor bij. Ik lees het in de krant op 25 november. Ik vind het wel een leuk initiatief.

Barbara Zwaan beschrijft haar uitzinnige vreugde tijdens de huwelijksdag van haar zoon.

Kerstmis is het feest van de geboorte van een kind in een nederige stal, omgeven door eenvoud en verstilling. En toch, hoe ver weg lijkt die eenvoud tegenwoordig. Terwijl de winkels overlopen met spullen die we niet nodig hebben, en we ons laten meeslepen in een maalstroom van consumptie, lijkt de diepere betekenis van kerst steeds verder van ons af te drijven.

De wereld lijkt in brand te staan. We worden geconfronteerd met rampen van zowel natuurlijke als menselijke aard. Aardbevingen, overstromingen en branden verwoesten onze omgeving, terwijl politieke conflicten in Israël, Gaza en Libanon naties verscheuren. Dichter bij huis verliezen we het vertrouwen in onze eigen politieke leiders, met een kabinet dat struikelt en een verdeeld land achterlaat.

In het geloof heeft de hemel altijd de beste reputatie. Het is de plek van eeuwige rust, vreugde en perfectie; een soort vijfsterrenresort voor je ziel. De aarde daarentegen, tja, dat is meer de wachtkamer. Een plek vol vergankelijkheid, een tikje rommelig en vooral niet zo glamoureus. We zijn hier tijdelijk, zo zegt men, en dat aardse gedoe? Dat is bijzaak, de echte show begint pas daarboven.