Zien, soms even

Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. We zingen ervan en we dromen erover. Misschien juist wel omdat die toekomst soms ver weg lijkt. En toch is het koninkrijk van God nabij: het is onder ons, hier en nu.

In mijn jeugd zongen we het regelmatig. ‘Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw, de hemel en de aarde.’ Tegenwoordig vraag ik me weleens af: wat is de werkelijkheid van deze liedtekst? Dromen we niet teveel? Wie niet meer droomt, heeft geen toekomst. Dromen over een betere wereld voedt de hoop dat het anders kan; dat dingen vernieuwd kunnen worden. Maar er is een spanningsveld tussen iets dat we in de toekomst zien en dat wat feitelijk gerealiseerd kan worden. Wie kan al zijn dromen waarmaken?

Het wordt anders

Toch droomt God van een andere toekomst: een toekomst waarin de ‘de tent van God bij de mensen zal zijn’ en ‘de eerste dingen zijn voorbijgegaan’. De apostel Johannes zag dit, heel even. Dromen over een toekomst waarin God dichterbij komt, waarin tranen worden afgewist en de dood niet meer is, rouw en moeite voorbij zijn, geeft hoop en troost. Daarom is Openbaring geen boek over het einde der tijden, maar een boek over troost, hoop en vervulling. Het gaat erom dat dingen anders kunnen en zullen zijn. Dit beweegt tussen een ‘alreeds’ en een ‘nog niet’: dat wat er reeds is en dat wat nog moet komen.

Vol verwachting

Wanneer kinderen uitzien naar een heel mooie gebeurtenis, bijvoorbeeld een eerste heilige communie of een ander feest, houden we zelf een spanning in stand tussen wat is en wat nog moet komen. In onze tijd lijkt het wel of iedere behoefte meteen moet worden vervuld. Toch is het altijd nog het leukst en spannendst om te wachten en de spanning tussen verlangen en vervulling uit te houden. Dat voedt de hoop dat er iets moois zal komen. Meestal hoort bij dit soort gebeurtenissen een periode van voorbereiding. Je wordt klaargestoomd voor de betreffende gebeurtenis. Zo wil je bij de communie innerlijk en uiterlijk zo goed mogelijk verschijnen.

Op weg

Een bruiloft wordt soms wel een jaar lang voorbereid. Maar wat betekent zo’n dag? Wordt alles nieuw? Zeker, levens veranderen. Soms zijn de stormen van het leven nodig om duurzame relaties op te bouwen. Het vergt soms heel wat van geliefden om te trouwen, en getrouwd te blijven. ‘De tent van God is niet zomaar bij de mensen’.

Iets soortgelijks speelt ook in het boek Openbaring. Tussen de eerste wereld en de nieuwe wereld die vervuld is van Gods aanwezigheid ligt een duur en een spanning die voor iedere mens en iedere tijd weer anders is. Het is een weg die mensen met elkaar gaan, waarin steeds duidelijker wordt hoe God liefdevol aanwezig is. Elke tijd is daarom een stap op weg naar vervulling van die droom van God: dat alle dingen nieuw worden en God alles in allen zal zijn.

Waar Johannes op wijst is dat er eerst allerlei dingen moeten gebeuren. In de eerste eeuwen – en ook vandaag nog – worden christenen vervolgd en vermoord, terwijl zij uitzien naar de komst van Christus, naar die andere wereld. Mensen worden uitgenodigd om zich te verhouden tot het kwaad. Want wat ons als wereld overkomt en wat wij zelf veroorzaken, rampen, oorlogen, hongersnoden: het daagt ons telkens uit om keuzes te maken. Dan gaat het niet zomaar om keuzes tussen goed en kwaad. Als gelovigen worden wij opgeroepen om steeds weer te kiezen voor het goede en daarmee niet op te houden, totdat alles nieuw is.

‘Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw’. Ik zing het nog weleens. Het liedje troost me. Het toont aan dat niet alles vergeefs zal zijn, maar dat onze keuzes voor het goede ertoe doen. Gods tent zal bij de mensen zijn; alle dingen zullen nieuw worden.

Bemoedig elkaar

In onze tijd is het raadzaam om Openbaring nog eens te lezen en te ervaren hoe Johannes de eerste christenen troost en bemoedigt met woorden die zij verstaan. Als christenen mogen wij elkaar en anderen op deze manier bemoedigen. Zo wordt het verlangen naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde tastbaar voor ieder. God zal wonen bij de mensen.

Lees bij dit artikel Openbaring 21:1-5.