Gerard Bergshoeff (57)

We kennen er allemaal wel één of meer, van die bevlogen mensen die vol enthousiasme ‘ervoor gaan’. In de kerk, in onze gemeente of omgeving zetten ze zich in voor de/een goede zaak. Deze keer wordt Gerard uitgelicht, een ‘bevlogen mens’ die bewust tijd vrij maakt voor anderen. ‘Dat past bij mij!’

‘Ik ben geen diaken.’ Ergens tijdens ons gesprek maakt Gerard deze opmerking. Dat klopt: hij is ouderling-kerkrentmeester en daarnaast ook voorzitter van het college. Het klopt ook op een andere manier, zo heeft hij ontdekt. Hij heeft een tijdje als vrijwilliger gewerkt bij een verzorgingshuis. ‘Ik ging dan met ouderen in een rolstoel een rondje wandelen. Het was mooi werk, maar ik merkte dat het niet bij mij paste. Anderen zijn daar veel beter in.’

Vrijwilligerswerk

Het doen van vrijwilligerswerk is een duidelijke keuze. Als ik voor onze afspraak bij hem thuiskom, zegt hij: ‘Ik ben ook nog maar net binnen.’ Vandaag is hij op pad geweest als chauffeur bij een stichting die voedsel ophaalt bij groothandels en weer uitdeelt naar buurthuizen en huizen in de wijk.

Gerard is altijd wel bezig. Vorig jaar kocht hij met zijn vrouw Ria een huis, dat hij de komende tijd stapje voor stapje opknapt. Het meeste doet hij zelf. Er moet nog genoeg gebeuren, maar heel bewust maakt hij ook tijd vrij voor anderen. Gedurende het gesprek is dat iets wat telkens terugkeert: iets doen voor een ander. Het heeft te maken met een vraag die hij zichzelf steeds vaker stelde. Hij werkte jarenlang bij een bank. ‘Gaandeweg kreeg ik daar steeds meer vragen bij: kan ik niet een zinvollere invulling vinden dan geld najagen bij een bank?’ Het resulteerde erin dat hij ruim vijf jaar geleden zijn baan opzegde.

Camino

Nadat hij ontslag heeft genomen, gaat hij naar Santiago de Compostella lopen. Wat dat hem gebracht heeft? ‘Ik dacht dat ik allerlei nieuwe ideeën zou krijgen, en dat nieuwe perspectieven zich zouden aandienen. Maar dat gebeurde niet. Het was vooral ‘leeg worden’. Het was mij niet meteen helder hoe ik nu verder wilde. Wel groeide heel sterk de overtuiging: er komt een oplossing.’

‘Hij is meer diaken dan hij zelf beseft…’

Die kwam er – gaandeweg. Daarbij gaat het niet alleen om de vraag: vind ik dit leuk? Maar ook: past het bij mij? ‘Ik heb toen nagedacht over de vraag: hoe kan ik iets betekenen, en tegelijk dicht bij mijzelf blijven? Daarbij heb ik ook ontdekt: je hoeft niet alles overboord te gooien. De ervaring en kennis die ik bij de bank heb opgedaan, komt mij nu goed van pas. Ik neem heel veel dingen mee, maar sta er op een andere manier in. Ik werk niet meer fulltime, en heb ruimte voor andere dingen. Ik ben dankbaar dat ik dit kan doen.’ Naderhand denk ik: hij is meer diaken dan hij zelf beseft.