Een lied in het hospice

Met vier Bedside Singers uit Amsterdam komen we zachtjes de kamer binnen en gaan rond het bed zitten. Onze eerste indruk is er een van lichte schrik: Wat is ze nog jong! Rond de 50, schatten we. En zoveel levenslust als er uit die grote bruine ogen spreekt.

Ze stelt zich voor als Marja. Meteen aan het begin geeft ze aan dat ze maar één liedje wil. Alles is haar al snel te veel op het moment. We zingen een woordloos lied: de Russische melodie. ‘Prachtig’, zegt ze. ‘Het is wiegen hè… Heel mooi… Alsof je op het water drijft, vind ik.’

Twee weken later zitten we weer rond haar bed. Ze kijkt heel helder uit haar ogen. Ze vertelt: ‘Ik keek altijd naar deze periode als: het is zwart; het staat stil, alles is voor de laatste keer. Maar sinds twee weken heb ik een kleine opleving. Toen kwamen jullie ook in mijn leven, toen kwamen jullie zingen. Het is heel intiem, heel persoonlijk, je deelt toch heel veel. En het blijkt dat er toch ruimte is voor groei, nieuwe ervaringen. Heel iets anders dan wat ik me bij deze fase had voorgesteld.’

We zingen deze keer meerdere liedjes voor haar. Met name de tekst ‘Return again to the land of your soul’ raakt haar erg. Ze laat haar tranen stromen en zegt na afloop: ‘Dit geeft precies weer hoe ik het ervaar. Het is zo mooi wat muziek in deze laatste fase doet: je hebt woorden, je denkt na over iets; je hebt emoties, maar je hebt ook een ziel, dus het gaat verder dan je hart en je hoofd. Het verbindt heel erg. Voor mij voelt het nu als thuiskomen. Het opent iets heel nieuws en geeft me een warm, rustig, ontspannen gevoel. Een gevoel van compleet zijn.’