Basis

Een meisje als oma

‘Kijk, daar haalde ik mijn zwemdiploma’, zegt oma. ‘En dit was mijn tiende verjaardag. Dat weet ik nog goed, ik kreeg een nieuwe fiets.’ Sam kijkt naar het meisje. Hij herkent oma er niet in. ‘Dus eigenlijk heb ik een meisje als oma’, zegt Sam. ‘Raar dat jij dat bent.’ Hij pakt haar arm. ‘En dat je dit ook bent.’ ‘Ja, hè’, zegt oma. ‘Dat vind ik nou ook.’ Ze legt haar hand op zijn schouder.

Voorzichtig slaat ze de pagina om. ‘Dit was op vakantie. Ik lach wel, maar ik was net gevallen.’ ‘Wanneer verander je eigenlijk?’ vraagt Sam. ‘Gaat dat opeens? Als je achttien bent of zo?’

‘Het gaat heel langzaam’, zegt oma. ‘Ik weet meer, ik kan meer en ik durf meer dan dit meisje. En toch voel ik me niet anders. Niet echt.’ Een tijdje staart ze voor zich uit. ‘Ik ben veranderd, maar er zit ook iets in mij dat nog hetzelfde is. Iets wat nog precies zo voelt als toen ik dertig was en tien en vijf. Iets wat nooit verandert.’ ‘Zou dat bij mij ook zo gaan?’ vraagt Sam. Hij kan het zich niet voorstellen. ‘Een Sam van dertig? Dat is toch een heel ander iemand dan ik nu?’

‘Weet je nog dat je zusje geboren werd? Toen was je vier.’ Dat weet Sam nog goed. En hij was wel veel jonger, maar ook hetzelfde. Zou oma dat bedoelen? ‘Ik hoop dat ik er nog ben als je dertig bent’, zegt oma. ‘Ik ook’, zegt Sam. ‘Dan kan ik het je vertellen.’