Een wereld zonder einde!
Je wandelt op een mooie zomeravond door een dorp of stadje in Zuid-Frankrijk. Op het plein zie je een leuk terras. In Arles bijvoorbeeld, zoals geschilderd door Vincent van Gogh. ‘Zullen we daar gaan zitten?’, zeg je tegen je lief, ‘ik heb trek in een glaasje en er is plek genoeg.’ Je strijkt neer en geniet van koffie, wijn en elkaar. ‘Wat is dit genieten! Zo wil ik wel eeuwig leven!’, zeg je, ‘en kijk eens naar die prachtige sterrenhemel! Zullen we daar na onze dood eeuwig moeten rondzweven? Of op een koude wolk alsmaar psalmen moeten zingen?’
‘Ik moet er niet aan denken!’, reageert de ander nuchter.
Liefhebben is eeuwig leven
Maar wat is eeuwig leven? Het eeuwig leven, dat is dat de mensen U kennen, de enige ware God, en hem die U gezonden hebt, Jezus Christus! bidt Jezus tot zijn Vader (Joh. 17,3). God kennen, is dat veel in de Bijbel lezen en de katechismus uit je hoofd leren? Nee.
In de Bijbel betekent iemand kennen altijd dat je een hechte relatie met die persoon hebt, dat je het over en weer voor elkaar opneemt. Zelfs dat je elkaar liefhebt. Het is veel meer dan: o ja, die of die ken ik ergens van!
Je hebt dus al het eeuwig leven in dit leven als je God kent oftewel liefhebt. Maar wat is God kennen en liefhebben? Dat is Jezus navolgen in zijn breken en delen. Daarom zegt Hij over zichzelf: Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft (Joh. 3,15).
In Jezus geloven is opnieuw niet het accepteren van theologische leerstelligheden, maar je toevertrouwen, je kaarten zetten op deze mens, Gods liefste kind, die als geen ander God heeft gedaan. Wij gaan Hem achterna met vallen en opstaan als wij Gods leefregels om goed en rechtvaardig met elkaar te leven handen en voeten geven. Dan hebben we hier en nu al het eeuwig leven en niet pas straks.
Olam
Eeuwig leven is God en Jezus, zijn gezondene, kennen, liefhebben. Wie dat afwijst door goddeloos te leven – moorddadig te leven ten koste van andere mensen – komt in ‘de hel’. Oftewel: zo iemand is voorgoed afgesneden van Gods goedheid, bestaat niet meer, staat niet voor eeuwig geschreven in de palm van Gods hand.
Het woord eeuwigheid, in het Hebreeuws olam, betekent het verborgene, iets wat zover van je afligt dat het voor jou verborgen is. Het is een periode zonder begin en einde en krijgt zijn volle betekenis als het met God in verband wordt gebracht. God omspant alle tijden en alle geslachten. Hij is voor ons en na ons, de eerste en de laatste, het begin en het einde. Het Hebreeuwse woordje olam betekent ook wereld. In teksten van het Nieuwe Testament komen déze wereld en de komende wereld naast elkaar voor. Dit heeft te maken met het dubbele tijdsbegrip dat daar wordt gehanteerd.
Op hoogtepunten van liefde en verwondering tellen de uren niet. Op het terras met je lief, of Jezus achterna door je inzet voor de ander. Het zijn voorproefjes van de eeuwigheid. Een wereld zonder einde. Het is daarom, dat in de Engelse kerken ter afsluiting van gebeden en psalmen niet gezegd, gezongen wordt tot in de eeuwen der eeuwen, maar world without end. Oftewel deze wereld houdt niet op, in Gods naam gaat zij door tot over de grens van onze dood heen. En dat is heel wat anders dan voor eeuwig op een koude wolk zitten. Het is als leven met God in Frankrijk – of waar dan ook.
