Gooi die steen in zee!

Teun Kruijswijk Jansen herinnert zich zijn eerste pelgrimage nog heel goed. ‘Je komt op dat strand met allerlei stenen, geslepen door de golven. De begeleider van de pelgrimage nodigt je uit: ‘Zoek een steen uit, die staat voor dat wat je van de schepper ontvangen hebt en als ballast bent gaan ervaren. Geef dat terug – gooi die steen in zee. Zoek een tweede steen uit die staat voor wat je nodig hebt, wat je mee wilt nemen. Die neem je mee naar huis.’ Ik heb toen een mooi rond kiezeltje uitgezocht om mee te nemen. En er een woord bij gedacht dat voor mij belangrijk was. Het is niks, zo’n klein steentje, maar als het in je schoen zit, merk je wat het kan doen.

LET GO, LET GOD

De reis naar Iona is al een pelgrimsreis: je bent op zoek naar iets, maar je weet niet precies wat. Dat ritueel met de stenen staat in het teken daarvan. In de middeleeuwen ging je op pelgrimstocht om de plek van je opstanding te vinden. Je ging op weg om de oude ‘adam’, de oude mens, kwijt te raken en de nieuwe toe te laten. Die nieuwe mens kun je niet zomaar binnen halen. Je moet je open stellen. Een typerend voorbeeld voor wat er met mij gebeurde tijdens die reis: Een van de eerste dagen liep ik op het eiland rond om foto’s te maken van het licht. Dat was zo prachtig. Maar het lukte me niet. Toen dacht ik: ik moet hiermee ophouden. Pas daarna zag ik echt wat het licht deed. Je ervaart pas wat licht doet als je het niet meer wilt vangen. Wij zitten vaak in zo’n sfeer van controle houden over alles. ‘Let go, let God’, zei iemand tegen mij. Dat ritueel met die stenen is mystiek – je geeft je over. Het ritueel is ook een keerpunt. Als je een week meeloopt met de Iona community maak je op dat moment de draai van ‘wat zoek ik hier?’ naar: ‘Waar verbind ik me aan? Waar zet ik me voor in?’’

Teun Kruijswijk Jansen is predikant van de Protestantse Gemeente Doorn en lid van de Iona Community. Interview: Esther van der Panne.