Uit de bijbel

Lucas 22, 39-46

Hebreeën 4, 14-16 en 5, 1-10

Na de maaltijd met zijn leerlingen gaat Jezus naar de Olijfberg, zoals hij wel vaker doet als hij dicht bij God wil zijn. Aan de voet van de Olijfberg ligt Getsemane. Jezus gaat erheen om tot God te bidden. Zijn leerlingen gaan mee maar Jezus gaat apart van hen staan, op een steenworp afstand. Daarna wordt de eenzame doodstrijd van Jezus beschreven als hij zich realiseert wat er komen gaat.

In de beschrijving van de doodsangst van Jezus is heel beeldend weergegeven hoe fel de strijd is. Hij gaat tot het uiterste, ook al is de verleiding groot om dit voorbij te laten gaan. De drinkbeker is het symbool voor bitterheid. Een engel geeft hem kracht om door te zetten. Lucas, als arts, beschrijft hoe groot de angst is. In doodsnood kunnen inderdaad zweetdruppels als druppels bloed verschijnen. Het gaat om een strijd op leven en dood, wanneer iemand in uiterste nood verkeert.

Aan de andere kant wordt de situatie van de leerlingen beschreven. Die zijn moedeloos van verdriet. Lucas weet als arts dat je van verdriet in slaap kunt vallen. Hun droefheid is zo groot dat ze afgemat en in een toestand van verdoving raken. De andere evangelisten hebben het over gezonde slaap maar Lucas beschrijft het als een verdoving. Denk aan Elia die op een gegeven moment zo moedeloos is dat hij er zich letterlijk en figuurlijk bij neerlegt. God wekt Elia dan uit zijn slaap, want er is aanleiding tot hoop.

Jezus roept zijn leerlingen ook op tot waakzaamheid. Het gaat om de opstand(ing) tegenover de dood. Door heel de bijbel heen loopt de scheiding tussen slaap en waakzaam zijn, dood en leven.

In Getsemane wordt Jezus geconfronteerd met de keiharde werkelijkheid. De verleiding is groot om zich terug te trekken (en in slaap te vallen) maar Jezus durft het aan, de realiteit onder ogen te zien. Want alleen zo ontstaat overwinning op duivel en dood. Daartegenover staan de leerlingen die verdoofd zijn van verdriet en de strijd al hebben opgegeven en daarmee eigenlijk al gestorven zijn in die vlucht voor de werkelijkheid.

In de brief aan de Hebreeën wordt Jezus aangeduid met de term de hogepriester van mensen. Hij kan met de zwakke mensen meevoelen maar bepleit genade (het weer opnieuw mogen proberen van de dwalende mens).

Met de kinderen

Dit kindermoment is het eerste in een serie van zeven voor de zondagen van de Veertigdagentijd en Pasen. Deze serie sluit aan bij lezingen uit Lucas en uit Hebreeën.

Thema is ‘Anders dan verwacht’.

In de kerk krijgen we elke week bericht van Maaike. Haar vader krijgt een nieuwe baan en Maaike moet waarschijnlijk verhuizen. Dit zorgt voor allerlei nieuwe en onverwachte situaties.

Om dit project helemaal te kunnen uitvoeren is een projectposter nodig en de muziek van het projectlied. De poster hangt alle zondagen in de kerk. In de poster worden deurtjes uitgeknipt of uitgesneden op aangegeven plaatsen. De deurtjes staan aan het begin van het project allemaal open. Achter de luikjes is paars papier geplakt. De tekening is dus niet in zijn geheel zichtbaar. Dat zal pas gebeuren op Pasen, als alle luikjes dicht zijn. Die paarse vlakken symboliseren de tijd van inkeer en bezinning, de lijdenstijd. Elke zondag gaat er één luikje dicht, wanneer de kinderen terugkomen in de kerk. Langzamerhand komt de afbeelding tevoorschijn.

Posters en projectlied zijn te bestellen via www.kinderdienst.nl. Daar is ook een powerpoint te zien van het project.

In de kerk

Bemoediging

V = voorganger KvdZ = Kind van de zondag

V: We vinden hulp en steun bij de Heer

KvdZ: die hemel en aarde gemaakt heeft,

V: die ons moed geeft en kracht als we ergens tegenop zien

KvdZ: zodat we toch verder durven gaan.

V: Dwars door het donker, op weg naar het licht.

Gebed van de zondag

God,

we zijn hier bij elkaar gekomen in uw huis.

sommige kinderen en grote mensen zijn heel blij, omdat ze jarig zijn, of omdat er andere fijne dingen zijn gebeurd;

sommige kinderen en grote mensen zijn heel verdrietig, omdat ze denken aan hun zieke vriendje of omdat ze zelf pijn hebben.

God, met al die verschillende mensen hier bij elkaar.

help ons dat we het samen goed hebben. Amen

Vooraf

De komende weken volgen we Maaike die gaat verhuizen, omdat haar vader een andere baan heeft gekregen. De voorganger heeft telefonisch contact met haar via Whatsapp. Elke week wordt er een selfie/foto gemaakt. Een selfiestok is handig. In de laatste week komen die foto’s terug, maar ze kunnen ook elke week opgehangen worden.

Voorganger

De voorganger heeft een mobiel in z’n hand en is druk aan het appen. Dan ziet hij/zij de kinderen in de kerk.

‘Ha jongens, ik ben net even aan het appen met Maaike. Die heeft zo’n lastig probleem. Het bedrijf waar haar vader werkt, staat op twee plaatsen in Nederland, hier en eentje heel ver weg. Nu heeft de baas van haar vader gezegd dat er een paar mensen van hier, daar moeten gaan werken. Dat betekent dat Maaikes familie misschien moet verhuizen! Maaike heeft er nu al pijn van in haar buik, terwijl ze niet eens weet of het wel echt doorgaat. Ze ziet er als een berg tegenop. Wie heeft dat ook wel eens, dat je ergens heel erg tegenop ziet? Zullen we proberen Maaike een beetje op te vrolijken? Kom, dan maken we een selfie met de hele groep met je duim omhoog. Ik stuur die foto naar Maaike, misschien troost dat haar’.

De voorganger maakt met de selfiestok een foto of laat een foto maken door een gemeentelid.

En weer terug (na de kinderdienst)

De veertigdagentijd is een tijd van bezinning, van inkeer, van je naar binnen keren. Daarom doen we steeds een luikje dicht. Bezinning betekent niet je verstoppen of afsluiten voor het donker, maar ruimte proberen te maken voor een nieuw begin. Door het luikje dicht te doen ontstaat er iets nieuws en zien we licht. In het projectlied zingen we elke week over dit nieuwe begin, dat we verwachten. Deze week horen we een leerling van Jezus.

Verdriet (luik is open)

Een leerling van Jezus:

Ik maak me klein en huil zacht.

Wie hoort me in deze nacht?

Ik sla mijn handen voor mijn gezicht.

Langzaam vallen mijn ogen dicht.

Troost (luik gaat dicht)

Voorganger

Stil maar, mijn kind, en wacht,

er komt een einde aan deze nacht.

Huil maar niet. Ik zal er zijn

in al je angst, verdriet en pijn.

Hierna zingt de gemeente samen het projectlied:

Stil maar, mijn kind, en wacht,

er komt een einde aan deze nacht.

Huil maar niet. Ik zal er zijn

in al je angst, verdriet en pijn.