Koppig, dus met een sterke wil

column

Niet iedere ezel is de beroemde éénjarige muisgrijze Ezel, die in de visie van Gerard Reve, als reïncarnatie van God tot driemaal toe etcetera, maar elke ezel had dat kunnen zijn, want ezels worden tenslotte allemaal een keertje 1. Misschien dat ik op mijn beurt daarom wel zo dol ben geworden op ezeltjes.

Maar waarschijnlijk zit het hem in iets anders. Een kinderboek uit mijn kleutertijd Het ezeltje van Matthias van Dieuwke Winsemius was, denk ik, mijn eerste literaire ezel, maar het kan ook een van de ezels uit de sprookjes van Grimm zijn geweest, zoals De Bremer stadsmuzikanten of Tafeltje-dek-je. Hoe dan ook, hun eigenwijsheid sprak me toen al zeer aan: de gedachte dat niemand jou gaat vertellen wat je moet doen of denken. Dat mijn loopbaan door die levenshouding hobbeliger verliep dan nodig, heb ik daarbij voor lief genomen.

Wat een verschil met werk-, ras-, spring of renpaarden! Ze doen vast allemaal hun best voor hun baasje en ze zien er mooi uit, maar het is me allemaal te braaf. Ze zijn een keurig verlengstuk van hun ruiter en kleuren nooit eens buiten de lijntjes. Oké, af en toe een weigering voor een dubbele oxer tijdens een springconcours, maar dat is het dan wel. Er wil me dan ook geen enkel leuk verhaal te binnen schieten over een paard en Meindert het Paard uit de Fabeltjeskrant was ook al geen reclame voor zijn soort. De naam alleen al.

Ezels daarentegen zijn kleurrijk, geestig, wijs, bescheiden en spreekwoordelijk koppig. Verstandige mensen, die hebben geleerd om als het riet mee te buigen met de wind, noemen die houding ‘dom’. Dat zegt meer over deze kwaadsprekers dan over de ezel zelf. Goed, het mag onverstandig lijken om zelf te bepalen wanneer je je in beweging zet en waarheen, de hele dag zwartgallig voor je uit te staren en geregeld de buren luidkeels wakker te balken, maar je krijgt er wel wat voor terug. Eigenwijsheid gaat hand in hand met creativiteit, koppigheid met een sterke wil. Ezels staan misschien op achterstand omdat ze niks van ons willen aannemen, maar kunnen daardoor wel zelfstandig denken en zélf hun plan trekken.

We weten dus zeker dat het ezeltje dat indertijd de Messias Jeruzalem binnendroeg dat niet deed omdat hij dat moest, maar omdat hij er zelf in geloofde. Een levenshouding die ik gaarne tot de mijne maak.