Menu

Basis

Het verlangen van…

Janneke van Loo is manager inloophuizen en hulpverlening bij de Regenboog Groep.

Als organisatie hebben wij een droom: een stad waar plek is voor iedereen en niemand zich verloren hoeft te voelen. Dat is een gedeeld verlangen van iedereen die zich aan de club verbindt. Het leidt je dezelfde kant uit, maar er zijn heel veel verschillende manieren om er invulling aan te geven vanuit je eigen achtergrond en persoonlijke inspiratie. Het is mooi dat je die ruimte hebt, dat inspireert me.

Er is wel een constante: het moet beter dan het nu is. En het kan ook beter, zonder heel ingewikkelde ingrepen: gewoon door het met elkaar beter te regelen en mooier te maken.

4000 daklozen

We zijn voortdurend bezig om hulp te verlenen aan mensen die dat nodig hebben en te lobbyen om ervoor te zorgen dat er iets aan de oorzaak van problemen gebeurt, zodat hulpverleners niet eindeloos hoeven door te gaan met dweilen terwijl de kraan open blijft staan. De Regenboog Groep zette zich altijd al in voor daklozen. Heel actueel is de opvang van vluchtelingen uit Oekraïne. Daarnaast hebben we er de afgelopen vijf jaar een doelgroep bij gekregen van economisch daklozen: mensen die door kleine of grote gebeurtenissen in hun leven, zoals een echtscheiding, hun plekje kwijtraken en er nooit meer tussenkomen in Amsterdam. Hun aantal stijgt nog steeds.

Er is helemaal geen plek voor iedereen, er is vooral plek voor mensen met geld. Je kunt rijk worden omdat je een huis hebt waar je zoveel geld voor vraagt, dat nog maar een hele kleine groep mensen daarin kan wonen. Je kunt nog steeds je derde, vierde of vijfde huis voor een godsvermogen verhuren zonder belasting te betalen over de inkomsten. Hoe meer ik zie hoe dat uitpakt voor mensen aan de verkeerde kant van de streep, hoe strijdbaarder ik word. Dakloosheid is geen natuurverschijnsel maar een gevolg van politieke keuzes van de afgelopen tien jaar. Heel langzaam begint dat door te dringen, maar er moeten nog zoveel dingen veranderen om het tij te keren.

Ik vind het onbegrijpelijk dat je het feit dat er 40.000 mensen in je eigen welvarende land dakloos zijn niet als een crisis beschouwt, en je niet direct ingrijpt om dat probleem op te lossen.

Het kan wel

Tijdens de coronacrisis en ook bij het opvangen van vluchtelingen uit Oekraïne, blijken ineens allerlei dingen mogelijk die eerst niet konden. Zo wordt nu een kantoorpand omgebouwd tot 200 woningen. Dat was vijf jaar geleden ook heel behulpzaam geweest. Dus ik geloof niemand meer die zegt: “het kan niet”. Want het kan wel. En het moet ook. Ik hoop dat die tijdelijke opvangvoorzieningen en vergunningen en ontheffingen straks mogelijk blijven voor een groep die ze al veel eerder nodig had.

Het valt me altijd op dat zich rond Kerst bij ons heel veel vrijwilligers melden die dan iets willen doen. Dat is prachtig. Ik begrijp dat mensen in een donkere tijd van het jaar denken aan mensen buiten in de kou, die geborgenheid missen en geen familie hebben. Maar ik zou ze vooral willen uitnodigen om die inspiratie de rest van het jaar vast te houden.

De Regenboog Groep werkt in Amsterdam en omgeving.

Het verlangen van…

Hamid en Nilofar opnieuw begonnen in Friesland

Hun leven was lange tijd tumultueus en tegelijk tergend saai. Na hun vlucht uit Iran en het uithouden van de lange asielprocedure, hebben ze nu eindelijk rust en perspectief. Hamid en Nilofar zitten prinsheerlijk aan de tafel in hun eigen woning in het Friese dorp Balk. Ze vertellen over hun verlangen het leven vooral samen te delen, nu het eindelijk kan.

Ik heb je lief

In de hiërarchische maatschappij van Iran moest je je plek kennen. En kreeg je voortdurend te horen wat je allemaal moet en niet mag. Hamid kwam tot geloof in Jezus, die alles voor hem is, zo vertelt hij met brede gebaren. Jezus helpt hem om de man te zijn die hij is, die in plaats van ‘Pas op’ zegt ‘Ik heb je lief’. Door haar man is Nilofar die liefde en vrijheid ook gaan ervaren. In Iran konden ze hier allesbehalve vrij voor uitkomen en konden ze alleen op geheime plekken hun geloof gezamenlijk beleven. Eenmaal in Nederland konden ze maar kort proeven van de vrijheid om wel openlijk voor hun geloof uit te komen en het te delen, want toen kwam corona. Ze genieten nu volop van kerkdiensten, vooral van het samen zingen, ook al is de muziek vaak heel anders dan die uit hun cultuur en kunnen ze de tekst niet altijd volgen. En het is ook fijn, vertelt Hamid lachend, dat je de vrijheid hebt om eens niet naar de kerk te gaan.

Opnieuw beginnen

Toen ze in Nederland kwamen, hadden ze behalve elkaar niemand. Ze zagen dat dit bij veel vluchtelingen anders was. Die hadden in Nederland contact met familie of vrienden uit hun eigen land en gingen daar regelmatig naar toe. Jezus was een grote bron van kracht en hulp voor hen in de tijd dat zij zich aan hun lot overgelaten voelden. Toen ze in de supermarkt in Balk een Iraans gezin leerden kennen dat hier al een tijdje woonde, werd hun wereld van samen-met-zijn-tweeën eindelijk groter. Kerst hebben ze eigenlijk nog nooit zo gevierd zoals dat doorgaans gebeurt: uitbundig en feestelijk. Voor Hamid en Nilofar is het een feest waarbij je viert dat de geboorte van Jezus steeds opnieuw gebeurt. Als een soort reset, zegt Hamid, die je doet beseffen: je kunt altijd weer opnieuw beginnen.

Maartje Wildeman is predikant van de protestantse gemeente Balk.

Het verlangen van…

Ted Ages grootouder voor het klimaat

Bezorgd, soms niet kunnen slapen.

De verwoesting van de aarde voor je zien
In beelden van overstromingen, orkanen,
oorlogen, bosbranden, hittegolven
en aardverschuivingen.
Mensen sterven nu al door de veranderingen
die wij in het klimaat hebben veroorzaakt.
De aarde warmt op en het wordt alsmaar
erger. 1,5 graad, dat wordt al heel moeilijk.
2 – 3 graden, er wordt al over gesproken door
deskundigen.

En tegelijkertijd de schoonheid van de
aarde voor je zien

De schoonheid van zonsop- en -ondergangen
De pracht van bergen en oceanen
Van koraalriffen en gletsjers

Het valt niet te rijmen
Het knakt in mijn hoofd
Het breekt mijn hart

De verwoesting van de aarde voor je zien
En tegelijkertijd de schoonheid van de
aarde voor je zien.

Het zet mij aan tot actie
Het jaagt me de straat op
Het wakkert de woede in mij aan

De verwoesting van de aarde voor je zien
En tegelijkertijd de schoonheid van de
aarde voor je zien.

Veel te laat zijn wij in actie gekomen
Veel te laat hebben wij gezien dat ook wij
natuur zijn
Veel te laat hebben wij de grenzen van de
planeet echt gezíen

De verwoesting van de aarde voor je zien
En tegelijkertijd de schoonheid van de
aarde voor je zien.

Circulaire en donut-economie
Natuur-inclusief en biologisch boeren
Non-destructieve energie
Fossielvrij bankieren, investeren en
produceren

De verwoesting van de aarde voor je zien
En tegelijkertijd de schoonheid van de
aarde voor je zien.

We weten wat ons te doen staat
We weten hoe urgent het is
We weten dat de meeste mensen mee willen
Kom met ons mee, we gaan door tot we de
sociale kantelpunten bereiken.
Er is maar één ware geopolitiek: dat
is het mondiaal uitroepen van de
klimaatnoodtoestand.

De verwoesting van de aarde voor je zien
En tegelijkertijd de schoonheid van de
aarde voor je zien.

Het is alle dagen de dag van de Urgentie!

Zie www.grootoudersvoorhetklimaat.nl. Deze tekst werd uitgesproken in het kader van de actie om 24 juni 2022 uit te roepen tot ‘Dag van de urgentie’ . Op die dag was het 7 jaar geleden dat het eerste Urgenda-vonnis werd uitgesproken, dat de staat sommeerde om 25% CO2-reductie te realiseren voor 2020. De overheid negeerde deze uitspraak.

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken